چگونه در اتحادیه اروپا توکن خود را ایجاد کنیم؟

ایجاد توکن اختصاصی خود در اتحادیه اروپا یک فرآیند پیچیده است که توسعه فنی و رعایت الزامات قانونی را ترکیب می‌کند. اولین گام، تعیین هدف توکن و نوع آن است. باید مشخص شود که آیا توکن به عنوان ابزار کاربردی برای دسترسی به محصول یا خدمت استفاده خواهد شد، حقوق مدیریت پروژه را فراهم می‌کند، پیوندی با دارایی‌های واقعی ایجاد می‌کند یا ابزاری برای جذب سرمایه خواهد بود. این تعیین می‌کند که نه تنها پیاده‌سازی فنی بلکه رژیم قانونی که توکن تحت آن قرار می‌گیرد چیست.

در مرحله بعد، یک پلتفرم بلاک‌چین انتخاب می‌شود که توکن روی آن قرار گیرد. رایج‌ترین گزینه‌ها اتریوم، بایننس اسمارت چین، سولانا و سایر شبکه‌ها هستند که امکان ایجاد قراردادهای هوشمند و مدیریت انتشار توکن را بدون نیاز به توسعه شبکه اختصاصی فراهم می‌کنند. انتخاب باید هزینه تراکنش‌ها، سرعت پردازش عملیات و در دسترس بودن ابزارهای ادغام را در نظر بگیرد. پس از انتخاب شبکه، یک قرارداد هوشمند توسعه داده می‌شود که منطق عملکرد توکن را توضیح می‌دهد: نام، نماد، تعداد اعشار، حجم کل انتشار، و همچنین عملکردهای انتقال و حسابداری موجودی. استفاده از استانداردهای معتبر، مانند ERC-20، ریسک خطاهای فنی را کاهش داده و ادغام با کیف‌پول‌ها و صرافی‌ها را ساده می‌کند. در این مرحله، توجه به حسابرسی کد برای حذف آسیب‌پذیری‌هایی که می‌تواند منجر به از دست رفتن دارایی یا دسترسی غیرمجاز شود، مهم است.

قبل از راه‌اندازی توکن در شبکه اصلی، تست در محیط آزمایشی انجام می‌شود تا صحت قرارداد هوشمند بدون به خطر انداختن دارایی واقعی بررسی شود. پس از تأیید موفق، قرارداد در شبکه اصلی مستقر می‌شود و توکن در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. راه‌اندازی فنی توکن تنها بخشی از فرآیند است. برای اینکه توکن به صورت قانونی در اروپا معامله شود، الزامات قانونی باید رعایت شود. مقررات MiCA طبقه‌بندی دارایی‌های کریپتو را معرفی کرده و وظایفی برای افشا، رعایت قوانین حفاظت از سرمایه‌گذاران و ضدپول‌شویی تعیین می‌کند. اگر توکن دارنده را قادر به سهمی از سود یا مدیریت شرکت کند، ممکن است به عنوان ابزار مالی شناخته شده و تحت قوانین اوراق بهادار قرار گیرد. این موضوع نیازمند تهیه یک وایت پیپر یا پروسپکتوس، سازماندهی رویه‌های KYC/AML و گزارش‌دهی مناسب است.

یکی از بخش‌های ضروری فرآیند، توسعه توکینومیکس است که توزیع توکن‌ها بین تیم، سرمایه‌گذاران و جامعه، و همچنین مکانیسم‌های تشویقی برای مشارکت‌کنندگان در اکوسیستم را توضیح می‌دهد. هنگام برنامه‌ریزی فروش توکن (ICO، IDO یا IEO)، باید پیامدهای مالیاتی در نظر گرفته شود: در کشورهای مختلف اروپا، درآمد حاصل از فروش توکن ممکن است مشمول مالیات شرکت‌ها، مالیات بر ارزش افزوده یا مالیات بر سود سرمایه شود. مرحله نهایی، ادغام توکن در اکوسیستم است: اتصال به صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز، توسعه رابط‌های کاربری، ایجاد کیف‌پول یا اطمینان از سازگاری با راه‌حل‌های موجود. یک راه‌اندازی موفق با استراتژی بازاریابی، تعامل با جامعه و پشتیبانی مداوم از زیرساخت همراه است.

چگونه یک استیبل کوین ایجاد کنیم؟

فرآیند ایجاد استیبل کوین با درک روشن اهداف، مکانیسم‌های تثبیت و نوع دارایی که به آن متصل خواهد شد آغاز می‌شود. استیبل‌کوین‌ها ارزهای دیجیتال طراحی‌شده برای کاهش نوسانات با پیوند به دارایی‌های پایدار مانند ارزهای فیات (USD، EUR)، سبدهای ارزی ملی و بین‌المللی، فلزات گران‌بها یا سایر ارزهای دیجیتال هستند. این مکانیسم، استیبل‌کوین‌ها را به ابزاری مهم در ارتباط بین سیستم‌های مالی متمرکز و غیرمتمرکز تبدیل می‌کند. تثبیت قیمت می‌تواند به روش‌های مختلف انجام شود. در مدل ذخیره پشتیبان، صادرکننده دارایی‌هایی معادل یا بیش از ارزش تمام توکن‌های صادر شده دارد. این دارایی‌ها می‌تواند ارز فیات در حساب بانکی، طلا، دارایی‌های ارزشمند دیگر یا ارزهای دیجیتال باشد. صدور توکن تحت این شرایط تضمین می‌کند که آنها می‌توانند با نرخ ثابت با دارایی‌های ذخیره مبادله شوند. در صورت نوسان ارزش ذخایر، حسابرسی شفاف برای حفظ اعتماد لازم است. در مدل جایگزین، الگوریتمی، ثبات با تغییر عرضه استیبل‌کوین‌ها از طریق مکانیسم‌های صدور (Minting) و سوزاندن (Burning) کنترل‌شده توسط نرم‌افزار که به تقاضا پاسخ می‌دهد، حاصل می‌شود. وقتی قیمت افزایش می‌یابد، توکن‌های اضافی ایجاد می‌شوند که منجر به کاهش ارزش می‌گردد و بالعکس. این طرح بدون ذخایر کار می‌کند، اما نیاز به تنظیم دقیق دارد، زیرا ممکن است در شرایط نوسانات شدید بازار آسیب‌پذیر یا ناکارآمد شود.

پس از انتخاب مدل تثبیت (ذخیره یا الگوریتمی)، لازم است یک پلتفرم بلاک‌چین با پشتیبانی قرارداد هوشمند و زیرساخت مناسب انتخاب شود — این می‌تواند اتریوم، بایننس اسمارت چین، سولانا یا سایر بلاک‌چین‌های تمرکز یافته بر برنامه‌های DeFi باشد. معیارهای کلیدی انتخاب امنیت، مقیاس‌پذیری، سرعت تراکنش و در دسترس بودن ابزارهای توسعه و ادغام است. سپس یک قرارداد هوشمند توسعه داده می‌شود که منطق عملکرد استیبل‌کوین را تعریف می‌کند. این باید شامل عملکرد صدور و سوزاندن توکن، کنترل موجودی، پیاده‌سازی مکانیزم اتصال به دارایی پایه، و قوانین کار با ذخایر (در مدل ذخیره) باشد. قرارداد هوشمند باید با رعایت استانداردهای امنیت و شفافیت نوشته شود — برای مثال با استفاده از کتابخانه‌ها، قالب‌ها یا فریم‌ورک‌های معتبر در جامعه بلاک‌چین.

قبل از راه‌اندازی قرارداد هوشمند در شبکه اصلی، تست در شبکه آزمایشی انجام می‌شود. این امکان را فراهم می‌کند که عملکردهای صدور، تثبیت، سوزاندن و تعامل با کیف‌پول‌ها بدون به خطر انداختن دارایی واقعی بررسی شوند. در این مرحله، متخصصان امنیت باید قرارداد هوشمند را حسابرسی کرده، آسیب‌پذیری‌ها را شناسایی و خطاهای منطقی ممکن را برطرف کنند. پس از حسابرسی و اصلاح موفق، قرارداد می‌تواند در شبکه اصلی مستقر شود. سپس ادغام با کیف‌پول‌های استاندارد دیجیتال انجام می‌شود تا کاربران بتوانند توکن را به راحتی ذخیره، منتقل و تعامل کنند. پس از راه‌اندازی فنی، پشتیبانی مستمر از استیبل‌کوین آغاز می‌شود: کنترل عرضه، نظارت بر تقاضای بازار، تنظیم مکانیسم‌های تثبیت، و پاسخ به شکست‌های احتمالی که می‌توانند اتصال به دارایی پایه را مختل کنند. این بخش از نظر استراتژیک مهم است: تغییرات ناگهانی در بازار نیازمند پاسخ به موقع است — تنظیم پارامترها، سرمایه‌گذاری اضافی در ذخایر، یا تغییر الگوریتم‌ها در مدل الگوریتمی.

علاوه بر جنبه فنی، ملاحظات قانونی و مقرراتی نیز مهم هستند. استیبل‌کوین‌ها اغلب به عنوان ابزار مالی یا پول الکترونیکی در نظر گرفته می‌شوند؛ در اروپا، آنها تحت مقررات MiCA قرار می‌گیرند که نیازمند افشای اطلاعات در مورد صادرکننده، مکانیسم‌های ذخیره یا تثبیت الگوریتمی، ارزیابی ریسک و رعایت قوانین ضدپول‌شویی است. اگر استیبل‌کوین حقوق مالی اعطا کند، ممکن است تحت قانون اوراق بهادار قرار گیرد و نیاز به تهیه پروسپکتوس یا وایت پیپر برای افشای ریسک و روش‌های حفاظت از سرمایه‌گذار داشته باشد. همچنین لازم است جنبه مالیاتی بررسی شود: طبقه‌بندی احتمالی استیبل‌کوین به عنوان دارایی مالی یا پول الکترونیکی ممکن است مالیات صدور، مالیات بر ارزش افزوده ارائه خدمات، و همچنین حسابداری دارایی‌ها یا بدهی‌ها را در بر گیرد. لازم است با مشاوران مالی و حقوقی همکاری شود تا معاملات و اسناد به درستی مستندسازی شوند. ایجاد یک دارایی دیجیتال پایدار یک اقدام استراتژیک جدی است که نیازمند هم‌افزایی قابلیت اطمینان فنی، شفافیت، انعطاف‌پذیری مدل اقتصادی و رعایت کامل استانداردهای قانونی است. این رویکرد اعتماد کاربران، سرمایه‌گذاران و نهادهای ناظر را تضمین کرده و پایه‌ای برای عملکرد بلندمدت استیبل‌کوین‌ها در بازارهای اروپایی و بین‌المللی فراهم می‌کند.

توسعه توکن کریپتو

توسعه توکن کریپتو یک فرآیند استراتژیک است که پیاده‌سازی فناوری، پشتیبانی قانونی و برنامه‌ریزی اقتصادی را ترکیب می‌کند. این فرآیند با تعریف هدف پروژه و عملکرد توکن آغاز می‌شود. در این مرحله مهم است که مشخص شود توکن چه نقشی در اکوسیستم خواهد داشت: آیا ابزار کاربردی برای دسترسی به محصول یا خدمت است، عنصری از مدیریت پروتکل، وسیله‌ای برای تبادل، یا معادل دیجیتال یک دارایی مالی. الزامات معماری، کد و رعایت قوانین مستقیماً به این بستگی دارد. مرحله بعدی انتخاب پلتفرم بلاک‌چین است. توکن می‌تواند در شبکه‌های موجود مانند اتریوم، بایننس اسمارت چین، پالیگان، آوالانچ یا سولانا ایجاد شود که هزینه توسعه را کاهش داده و سرعت راه‌اندازی محصول را افزایش می‌دهد. انتخاب شبکه با سرعت پردازش تراکنش، هزینه کارمزد، امنیت شبکه و پشتیبانی از استانداردهای موجود تعیین می‌شود. استفاده از استانداردهای رایج توکن، مانند ERC-20 یا ERC-721، سازگاری با صرافی‌ها، کیف‌پول‌ها و زیرساخت DeFi را تضمین می‌کند.

پس از انتخاب شبکه، یک قرارداد هوشمند توسعه داده می‌شود که رفتار توکن را تعریف می‌کند: پارامترهای انتشار، قوانین انتقال و حسابداری، منطق عملکردهای اضافی مانند استیکینگ یا سوزاندن بخشی از توکن‌ها برای تنظیم عرضه. قرارداد باید در شبکه آزمایشی تست شده و تحت حسابرسی مستقل قرار گیرد تا آسیب‌پذیری‌هایی که ممکن است منجر به دسترسی غیرمجاز یا از دست رفتن دارایی شود، برطرف گردد. راه‌اندازی فنی توکن شامل استقرار قرارداد هوشمند در شبکه اصلی، تنظیم تعامل با کیف‌پول‌ها و پلتفرم‌های معاملاتی و ادغام آن در اکوسیستم پروژه است. یکی از عناصر مهم، توسعه رابط کاربری دوستانه برای کاربر است که وفاداری را افزایش داده و توزیع توکن را تسریع می‌کند. با این حال، پیاده‌سازی فنی تنها بخشی از کار است. همزمان، لازم است مستندات قانونی تهیه و ریسک‌های قانونی ارزیابی شود. اتحادیه اروپا دارای مقررات MiCA است که طبقه‌بندی دارایی‌های کریپتو و الزامات صادرکنندگان را معرفی می‌کند. اگر توکن حقوق مالی ارائه دهد یا به عنوان اوراق بهادار محسوب شود، نیاز به تهیه وایت پیپر یا پروسپکتوس، ثبت صادرکننده نزد مرجع ذی‌صلاح و رعایت رویه‌های ضدپول‌شویی و مقابله با تأمین مالی تروریسم خواهد بود. هنگام انتشار توکن برای مخاطبان گسترده، ارائه رویه‌های KYC برای شرکت‌کنندگان در فروش نیز مهم است.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم، توسعه توکینومیکس است — مدلی برای توزیع و گردش توکن‌ها. این مدل باید تعادل منافع بین تیم، سرمایه‌گذاران و کاربران را تضمین کند. تعیین حجم کل انتشار، سهم تیم، صندوق توسعه و بازاریابی و همچنین مکانیسم‌های تشویق فعالیت جامعه، مانند برنامه‌های وفاداری یا پاداش برای مشارکت در مدیریت، اهمیت دارد. مرحله نهایی، ترویج توکن و لیست کردن آن در صرافی‌هاست. این امر نیازمند آماده‌سازی استراتژی بازاریابی، تضمین شفافیت و انتشار منظم گزارش‌های پیشرفت پروژه است. حفظ اعتماد کاربران و نهادهای ناظر عامل کلیدی برای بقای بلندمدت توکن است. توسعه توکن کریپتو نیازمند هماهنگی بین توسعه‌دهندگان، وکلا، متخصصان امنیت و بازاریابان است. تنها رویکرد جامع که قرارداد هوشمند با کیفیت، زیرساخت قابل اعتماد، مدل اقتصادی سنجیده و رعایت قوانین را ترکیب کند، راه‌اندازی موفق توکن و توسعه پایدار آن در بازار را تضمین می‌کند.

 توکن اختصاصی می‌تواند برای چه مواردی استفاده شود؟

توکن اختصاصی ابزاری قدرتمند است که امکان ایجاد و پشتیبانی از اقتصاد درون پروژه و افزایش تعامل کاربران را فراهم می‌کند. یک توکن طراحی‌شده مناسب نه تنها به عنوان وسیله تبادل عمل می‌کند، بلکه به عنصری برای تحریک، مدیریت و توسعه اکوسیستم تبدیل می‌شود. یکی از واضح‌ترین موارد استفاده، استفاده از توکن به عنوان معادل گس برای تراکنش‌هاست. این بدان معناست که تمام عملیات در شبکه یا پلتفرم با دارایی داخلی پرداخت می‌شود و کارمزد به منظور پاداش‌دهی به اعتبارسنج‌ها یا نودهایی که بلاک‌چین را پشتیبانی می‌کنند، اختصاص می‌یابد. این مدل اقتصاد پروژه را خودکفا کرده و وابستگی به ارزهای دیجیتال خارجی مانند ETH یا BNB را کاهش می‌دهد. عملکرد توکن به عنوان وسیله پرداخت در اکوسیستم خود نیز اهمیت دارد. کاربران می‌توانند با پرداخت با دارایی داخلی کالا، خدمات، اشتراک‌ها یا دسترسی به ویژگی‌های پریمیوم را خریداری کنند. این امر یک چرخه اقتصادی بسته ایجاد می‌کند که در آن تقاضا برای خدمات شرکت باعث ایجاد تقاضای پایدار برای توکن شده و ارزش و نقدینگی آن را افزایش می‌دهد. انگیزه اضافی می‌تواند استفاده از توکن به عنوان ابزار وفاداری باشد. پروژه‌ها اغلب برنامه‌های پاداش معرفی می‌کنند و کاربران فعال را با توکن‌هایی که می‌توان برای تخفیف، رأی‌گیری یا دریافت مزایای انحصاری استفاده کرد، تشویق می‌کنند. این رویکرد جامعه‌ای را شکل می‌دهد که نه تنها به محصول بلکه به توسعه کل اکوسیستم علاقه‌مند است.

توکن همچنین می‌تواند به عنوان ابزار استیکینگ عمل کند. دارندگان توکن آن را برای مدت معینی قفل می‌کنند، که باعث تضمین نقدینگی و امنیت شبکه می‌شود و در عوض پاداش دریافت می‌کنند. این امر نگهداری بلندمدت دارایی، کاهش گردش آن در بازار و تثبیت قیمت را تشویق می‌کند. سناریوی دیگر جذب سرمایه است. انتشار توکن ممکن است با ICO، IDO یا IEO همراه باشد که به پروژه اجازه می‌دهد در حالی که انعطاف‌پذیری ساختار شرکتی حفظ می‌شود، بودجه جمع‌آوری کند. همزمان، جنبه‌های قانونی باید در نظر گرفته شود: بسته به ویژگی‌های آن، توکن ممکن است به عنوان ابزار مالی شناخته شده و تحت نظارت MiCA و مقامات ملی باشد. در برخی پروژه‌ها، توکن به مالکین حق مشارکت در مدیریت می‌دهد. رأی‌گیری دارندگان در مسائل کلیدی — مانند تغییر پارامترهای پروتکل، معرفی ویژگی‌های جدید یا تخصیص بودجه — اکوسیستم را غیرمتمرکز کرده و تمرکز قدرت در دست یک تیم را کاهش می‌دهد.

استفاده از توکن‌ها به عنوان وثیقه برای وام‌دهی یا در سناریوهای DeFi نیازمند توجه ویژه است. دارندگان می‌توانند دارایی‌ها را در قراردادهای هوشمند قفل کرده و وام دریافت کنند یا در استخرهای نقدینگی شرکت کنند، که فرصت‌های اضافی برای کسب درآمد و گسترش عملکرد توکن ایجاد می‌کند.

هنگام طراحی تمام این سناریوها، ملاحظات قانونی بسیار مهم است. اگر توکن دسترسی به درآمد یا سهم در کسب‌وکار ارائه دهد، ممکن است به عنوان اوراق بهادار طبقه‌بندی شود، که نیاز به تهیه پروسپکتوس، ثبت و رعایت الزامات حفاظت از سرمایه‌گذار دارد. علاوه بر این، اکثر کشورهای اروپایی الزام به اجرای رویه‌های AML/KYC هنگام فروش یا تبادل توکن‌ها و همچنین حسابداری مالیاتی تراکنش‌های مرتبط با آن را دارند. بنابراین، یک توکن اختصاصی می‌تواند عملکردهای متعددی داشته باشد: به عنوان سوخت تراکنش‌ها، وسیله پرداخت، ابزار وفاداری، مکانیسم جذب سرمایه، وسیله استیکینگ و عنصر کنترلی عمل کند. ترکیب مناسب این سناریوها امکان ایجاد یک اکوسیستم پایدار و خودتنظیم، افزایش تعامل کاربران و ایجاد ارزش بلندمدت برای همه شرکت‌کنندگان پروژه را فراهم می‌کند.

 چگونه توکن اختصاصی خود را در اتریوم راه‌اندازی کنیم؟

راه‌اندازی توکن اختصاصی در اتریوم یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای ایجاد دارایی دیجیتال است، به لطف زیرساخت بالغ، پشتیبانی از پروتکل‌های استاندارد و نقدینگی بالای شبکه. فرآیند با تعریف هدف توکن و انتخاب استاندارد مناسب آغاز می‌شود. ERC-20 اغلب برای توکن‌های همتاپذیر استفاده می‌شود که می‌توانند به عنوان وسیله تبادل یا تسویه به کار روند. برای توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)، استاندارد ERC-721 یا ERC-1155 استفاده می‌شود اگر نیاز به پشتیبانی از چند نوع توکن در یک قرارداد باشد. پس از انتخاب استاندارد، قرارداد هوشمند توسعه داده می‌شود. در این مرحله پارامترهای کلیدی توکن مانند نام، نماد، تعداد اعشار، حجم کل انتشار و عملکردهای اصلی مانند انتقال و بررسی موجودی توصیف می‌شود. قرارداد در Solidity ایجاد شده و با ابزارهایی مانند Remix IDE، Hardhat یا Truffle کامپایل و تست می‌شود. قبل از قرار دادن قرارداد در شبکه اصلی، تست در شبکه آزمایشی (Goerli یا Sepolia) انجام می‌شود تا عملکرد بدون هزینه گس بررسی شود. در این مرحله خطاهای منطقی شناسایی و رفع شده و امنیت کد ارزیابی می‌شود. توصیه می‌شود حسابرسی مستقل قرارداد هوشمند انجام شود تا آسیب‌پذیری‌ها حذف شده و دارایی کاربران محافظت شود. پس از تست موفق، قرارداد در شبکه اصلی مستقر می‌شود که نیازمند اتصال کیف‌پول (مثلاً MetaMask) و پرداخت کارمزد تراکنش در ETH است. پس از تأیید در بلاک‌چین، توکن فعال می‌شود و آدرس قرارداد آن می‌تواند به کاربران ارائه شود.

پیاده‌سازی فنی تنها بخشی از فرآیند است. برای اطمینان از اعتماد جامعه و رعایت الزامات اروپایی، لازم است مستندات تهیه شود: توصیف توکینومیکس، وایت پیپر با مشخص کردن اهداف، ریسک‌ها و توزیع توکن‌ها و در صورت نیاز، اطلاع‌رسانی به نهاد نظارتی طبق MiCA. اگر توکن برای جذب سرمایه استفاده می‌شود یا حقوق مالی ارائه می‌دهد، بررسی طبقه‌بندی آن برای اطمینان از عدم تعلق به مقررات اوراق بهادار و عدم نیاز به ثبت در مرجع ملی مهم است. مرحله بعدی ادغام توکن در اکوسیستم است. برای افزایش نقدینگی و سهولت کاربری، می‌توان آن را به رابط‌های کیف‌پول و صرافی‌های غیرمتمرکز مانند Uniswap اضافه کرد و استخر نقدینگی ایجاد نمود. در صورت برنامه‌ریزی برای فهرست شدن در پلتفرم‌های متمرکز، مجموعه اضافی از اسناد نیاز خواهد بود، از جمله حسابرسی قرارداد هوشمند و توضیح پروژه. راه‌اندازی توکن اختصاصی در اتریوم ترکیبی از توسعه نرم‌افزار، تحلیل قانونی و استراتژی بازاریابی است. فرآیند به‌درستی اجراشده شامل نه تنها استقرار فنی، بلکه آماده‌سازی چارچوب قانونی، رعایت الزامات AML/KYC، مدل توزیع توکن سنجیده و ارتباط شفاف با جامعه است. این رویکرد نه تنها امکان ایجاد دارایی دیجیتال را فراهم می‌کند، بلکه ارزش بلندمدت، نقدینگی و رعایت الزامات قانونی در بازار اروپایی را تضمین می‌کند.

راه‌اندازی توکن اختصاصی خود در اتریوم یک فرآیند پیچیده است که توسعه قرارداد هوشمند، تست، بررسی قانونی و استراتژی بازاریابی را ترکیب می‌کند. اتریوم به دلیل زیرساخت توسعه‌یافته و شناخت گسترده استانداردهایی مانند ERC-20 برای توکن‌های همتاپذیر و ERC-721 یا ERC-1155 برای دارایی‌های غیرقابل تعویض، محبوب‌ترین پلتفرم برای انتشار دارایی دیجیتال باقی مانده است. پروژه با تعریف هدف توکن و انتخاب استانداردی که با عملکرد آن مطابقت دارد آغاز می‌شود. اگر توکن برای پرداخت‌ها یا به عنوان ابزار کاربردی استفاده شود، معمولاً از ERC-20 استفاده می‌شود و برای دارایی‌های کلکسیونی یا آیتم‌های بازی، ERC-721 یا ERC-1155 کاربرد دارد. سپس یک قرارداد هوشمند در Solidity توسعه داده می‌شود که نام، نماد، تعداد اعشار و حجم کل انتشار توکن را مشخص می‌کند. کد قرارداد بر اساس قالب‌های معتبر، برای مثال از کتابخانه OpenZeppelin ایجاد می‌شود که ریسک خطاهای فنی را کاهش داده و سازگاری با کیف‌پول‌ها و صرافی‌ها را تضمین می‌کند. پس از نوشتن کد، آن را کامپایل کرده و در شبکه آزمایشی مانند Goerli یا Sepolia تست می‌کنند. در این مرحله صحت همه عملکردها بررسی می‌شود، از انتقال توکن‌ها بین آدرس‌ها گرفته تا محاسبه مقدار کل در گردش. این روش امکان شناسایی و اصلاح خطاها بدون ریسک از دست رفتن دارایی را فراهم می‌کند. توصیه می‌شود یک حسابرسی مستقل از کد انجام شود تا آسیب‌پذیری‌ها حذف شده و کاربران از حملات احتمالی محافظت شوند. پس از اتمام تست، قرارداد در شبکه اصلی اتریوم مستقر می‌شود؛ برای این کار کیف‌پول مانند MetaMask متصل شده و کارمزد تراکنش با ETH پرداخت می‌شود. پس از تأیید تراکنش، توکن فعال شده و آدرس آن می‌تواند برای کاربران منتشر شود. برای افزایش اعتماد به پروژه، ارزش دارد که کد منبع قرارداد در Etherscan بررسی شود تا هر کسی با عملکرد آن آشنا شود.

راه‌اندازی توکن محدود به جنبه فنی نیست. مهم است که یک وایت پیپر تهیه شود که اهداف پروژه، توکینومیکس، توزیع توکن و ریسک‌های احتمالی را توضیح دهد. طبق مقررات MiCA اروپا، لازم است وضعیت قانونی توکن مشخص شود: آیا توکن کاربردی است یا ویژگی‌های استیبل‌کوین یا اوراق بهادار را دارد. بسته به این، ممکن است نیاز به ثبت وایت پیپر یا اخذ مجوز صادرکننده باشد. اگر توکن به مخاطبان گسترده ارائه می‌شود، باید رویه‌های AML/KYC برای شناسایی شرکت‌کنندگان اجرا شود. پس از انتشار توکن در شبکه، باید آن را در اکوسیستم ادغام کرد: افزودن پشتیبانی به کیف‌پول‌ها، اتصال به صرافی‌های غیرمتمرکز مانند Uniswap با ایجاد استخر نقدینگی، یا فهرست کردن در پلتفرم‌های متمرکز با ارائه حسابرسی قرارداد و اسناد قانونی. همزمان، استراتژی بازاریابی شکل می‌گیرد: ایجاد وبسایت، راه‌اندازی کانال‌های ارتباطی و انتشار اخبار و گزارش‌های پیشرفت پروژه. راه‌اندازی توکن اختصاصی در اتریوم تنها یک عملیات فنی نیست، بلکه یک فرآیند کامل کسب‌وکاری است که نیاز به آمادگی دقیق در هر مرحله دارد. تنها ترکیب کد با کیفیت، شفافیت قانونی، مدل اقتصادی سنجیده و تعامل مداوم با جامعه، امکان ایجاد توکنی با ارزش بلندمدت و اعتماد کاربران و نهادهای ناظر را فراهم می‌کند.

 چگونه توکن اختصاصی خود را در بایننس اسمارت چین راه‌اندازی کنیم؟

راه‌اندازی توکن اختصاصی در بایننس اسمارت چین (BSC) به دلیل کارمزد پایین، سرعت بالای تراکنش و سازگاری با اکوسیستم اتریوم به یک راه‌حل محبوب تبدیل شده است. فرآیند ایجاد توکن با تعیین اهداف پروژه و تعریف هدف آن آغاز می‌شود. مهم است تصمیم بگیرید که توکن عملکرد کاربردی خواهد داشت، به عنوان وسیله پرداخت استفاده می‌شود، به عنوان ابزار مدیریتی عمل می‌کند یا نمایانگر دارایی دیجیتال با ارزش سرمایه‌گذاری است. این انتخاب هم توکینومیکس و هم وضعیت قانونی آن را تعیین می‌کند.

مرحله بعدی انتخاب استاندارد است. در BSC، رایج‌ترین استاندارد BEP-20 است که کاملاً با ERC-20 سازگار بوده و توسط اکثر کیف‌پول‌ها و صرافی‌های غیرمتمرکز پشتیبانی می‌شود. قرارداد هوشمند در زبان Solidity توسعه داده می‌شود. کد پارامترهای اصلی را توصیف می‌کند: نام توکن، نماد، تعداد اعشار، حجم انتشار و عملکردهای مدیریت گردش، از جمله انتقال، بررسی موجودی و در صورت لزوم سوزاندن یا صدور توکن‌های اضافی. برای کاهش ریسک و سرعت بخشیدن به فرآیند توسعه، استفاده از کتابخانه‌های معتبر مانند OpenZeppelin توصیه می‌شود.

پس از نوشتن کد، قرارداد کامپایل شده و در شبکه آزمایشی BSC مستقر می‌شود. در این مرحله عملکردها بررسی می‌شوند: صحت انتقال توکن‌ها، دقت حسابداری حجم کل، عملکرد رویدادها و تعامل با کیف‌پول‌ها. تست امکان شناسایی خطاها قبل از استقرار در شبکه اصلی را فراهم می‌کند. پس از اتمام تست، توصیه می‌شود حسابرسی مستقل قرارداد هوشمند انجام شود تا آسیب‌پذیری‌هایی که می‌توانند دارایی کاربران را به خطر بیندازند یا بر انتشار توکن تأثیر بگذارند، حذف شوند.

سپس قرارداد در شبکه اصلی بایننس اسمارت چین مستقر می‌شود. برای این کار کیف‌پول متصل شده (مثلاً MetaMask با افزودن BSC Mainnet)، کارمزد با BNB پرداخت شده و تراکنش تأیید می‌شود. پس از استقرار موفق، توکن در دسترس کاربران قرار گرفته و آدرس قرارداد می‌تواند در وبسایت پروژه و کانال‌های رسمی منتشر شود. برای افزایش اعتماد، توصیه می‌شود کد در BscScan بررسی شود تا هر کاربر بتواند کد منبع و عملکرد قرارداد را بررسی کند.

راه‌اندازی توکن همراه با تهیه مستندات قانونی است. لازم است وایت پیپری تهیه شود که اهداف پروژه، هدف توکن، مکانیسم‌های توزیع، ریسک‌های احتمالی و برنامه توسعه را افشا کند. برای بازار اروپا، باید الزامات مقررات MiCA در نظر گرفته شود: اگر توکن کاربردی باشد، انتشار وایت پیپر و اطلاع‌رسانی به نهاد نظارتی کافی است؛ اگر به ارز فیات یا دارایی متصل باشد، صادرکننده باید ثبت شود و الزامات احتیاطی را رعایت کند.

پس از آماده‌سازی قانونی، پروژه می‌تواند توکن را در اکوسیستم ادغام کند. توکن می‌تواند به رابط‌های کیف‌پول محبوب اضافه شود و برای اطمینان از نقدینگی، یک استخر در PancakeSwap یا سایر صرافی‌های غیرمتمرکز فعال در BSC ایجاد شود. در صورت برنامه‌ریزی برای فهرست شدن در صرافی‌های متمرکز، حسابرسی قرارداد، اسناد امنیتی و رعایت رویه‌های AML/KYC لازم خواهد بود.

مرحله نهایی ایجاد جامعه حول توکن است. ارتباط با کاربران، انتشار گزارش‌های منظم پیشرفت پروژه و حفظ شفافیت در تمامی عملیات اهمیت دارد. این امر اعتماد به توکن را افزایش داده و به ثبات بلندمدت آن در بازار کمک می‌کند.

راه‌اندازی توکن اختصاصی در بایننس اسمارت چین ترکیبی از مراحل فنی، قانونی و بازاریابی است. موفقیت بستگی به کیفیت قرارداد هوشمند، شفافیت توکینومیکس، رعایت الزامات قانونی و کار صحیح با جامعه دارد. این رویکرد نه تنها امکان ایجاد دارایی دیجیتال را فراهم می‌کند، بلکه نقدینگی، امنیت و انطباق با استانداردهای قانونی اروپا را نیز تضمین می‌کند.

 چگونه توکن اختصاصی خود را در سولانا راه‌اندازی کنیم؟

راه‌اندازی توکن اختصاصی در سولانا انتخاب پروژه‌هایی است که سرعت تراکنش بالا، کارمزد کم و مقیاس‌پذیری را ارزش می‌دهند. سولانا با شبکه‌های مبتنی بر EVM متفاوت است، زیرا از معماری و استانداردهای خاص خود استفاده می‌کند، اما فرآیند ایجاد توکن نسبتاً ساده باقی مانده است. همه چیز با تعریف هدف توکن و توسعه مفهوم آن آغاز می‌شود. باید مشخص شود که آیا توکن به عنوان وسیله تبادل، ابزار مدیریتی، وثیقه برای محصولات DeFi یا انجام عملکردهای کاربردی در اکوسیستم عمل خواهد کرد. بر اساس این تصمیم، پارامترهای انتشار و توکینومیکس انتخاب می‌شوند — تعداد کل توکن‌ها، قوانین توزیع و مکانیسم‌های تشویق مشارکت‌کنندگان. از نظر فنی، توکن‌ها در سولانا با استفاده از استاندارد SPL (Solana Program Library) ایجاد می‌شوند که معادل ERC-20 در اکوسیستم اتریوم است. برای این کار، نیاز است کیف‌پولی سازگار با شبکه سولانا مانند Phantom یا Solflare نصب شده و با مقدار کمی SOL برای پرداخت تراکنش‌ها شارژ شود. توکن با استفاده از دستور SPL Token CLI یا رابط‌های گرافیکی مانند Solana Beach یا Metaplex توسعه و صادر می‌شود. هنگام ایجاد توکن، نام، نماد، تعداد اعشار و حجم کل انتشار مشخص می‌شود. سپس توکن در بلاک‌چین منتشر شده و آدرس آن برای استفاده در برنامه‌ها و تبادل بین کاربران در دسترس قرار می‌گیرد. قبل از راه‌اندازی توکن در شبکه اصلی، توصیه می‌شود انتشار آن در devnet، شبکه آزمایشی سولانا، تست شود. این امر امکان بررسی عملکرد دستورات، منطق گردش و جلوگیری از خطا هنگام استقرار در mainnet را فراهم می‌کند. پس از تأیید موفق، می‌توانید توکن را در شبکه اصلی منتشر کرده و در صورت نیاز، حساب‌های اضافی برای ذخیره یا توزیع آن ایجاد کنید. برای اطمینان از اعتماد به پروژه، لازم است به امور قانونی توجه شود. اگر توکن برای بازار اروپا صادر می‌شود، الزامات مقررات MiCA باید در نظر گرفته شود. توکن‌های کاربردی نیازمند انتشار و ثبت وایت پیپر هستند، در حالی که استیبل‌کوین‌ها و توکن‌های دارای پشتوانه دارایی تحت فرآیند صدور مجوز سختگیرانه‌تری، شامل بررسی ذخایر، سرمایه‌گذاری و افشای ریسک قرار دارند. اگر توکن حقوق مالی ارائه دهد، ممکن است به عنوان اوراق بهادار تنظیم شود و نیازمند مجوز جداگانه از نهاد نظارتی ملی باشد. پس از راه‌اندازی فنی و قانونی، توکن در اکوسیستم ادغام می‌شود. می‌توان آن را به رابط‌های کیف‌پول و برنامه‌های غیرمتمرکز اضافه کرد و برای افزایش نقدینگی، در صرافی غیرمتمرکز مانند Raydium یا Orca قرار داد. ایجاد استخر نقدینگی امکان تبادل توکن با سایر دارایی‌ها را فراهم کرده و تقاضای آن را افزایش می‌دهد. همزمان، استراتژی بازاریابی باید تهیه شود: ایجاد وبسایت پروژه، انتشار وایت پیپر، راه‌اندازی کانال‌های ارتباطی و اطلاع‌رسانی منظم به جامعه. راه‌اندازی توکن اختصاصی در سولانا تنها یک عملیات فنی نیست، بلکه یک فرآیند چندمرحله‌ای است که شامل طراحی مدل اقتصادی، توسعه قراردادهای هوشمند، تست، رعایت الزامات قانونی و ایجاد اکوسیستم حول توکن است. با رویکرد صحیح، این امکان را فراهم می‌کند که دارایی دیجیتالی سریع، ارزان و کاربرپسند ایجاد شود که با رشد پروژه مقیاس‌پذیر باشد و حتی با تعداد زیادی تراکنش پایدار باقی بماند.

چگونه توکن اختصاصی خود را در سولانا یا آوالانچ راه‌اندازی کنیم؟

راه‌اندازی توکن اختصاصی در سولانا یا آوالانچ، روشی برای عرضه سریع دارایی دیجیتال در بازار با استفاده از بلاک‌چین‌های مدرن و پرسرعت با کارمزد کم و مقیاس‌پذیری بالا است. هر دو بلاک‌چین با اتریوم متفاوت هستند و معماری و ابزارهای توسعه خاص خود را دارند، اما فرآیند ایجاد توکن به طور کلی مشابه است و شامل تعریف هدف توکن، پارامترها و مدل اقتصادی، توسعه قرارداد هوشمند یا برنامه، تست و انتشار در شبکه اصلی است. سولانا از استاندارد SPL استفاده می‌کند که معادل ERC-20 است و توسط تمام کیف‌پول‌های شبکه پشتیبانی می‌شود. برای صدور توکن، نیاز است کیف‌پول مانند Phantom یا Solflare راه‌اندازی و با SOL شارژ شود تا هزینه تراکنش‌ها پرداخت گردد. توکن‌ها با استفاده از Solana Program Library (SPL Token CLI) یا رابط‌های Metaplex ایجاد می‌شوند و نام، نماد، تعداد اعشار و حجم انتشار مشخص می‌شود. پس از انتشار، توکن برای استفاده در تمام برنامه‌های غیرمتمرکز و صرافی‌های غیرمتمرکز در دسترس قرار می‌گیرد. توصیه می‌شود ابتدا در devnet تست شود تا منطق گردش و عملکرد صحیح آن بررسی شود و هنگام انتقال به mainnet خطایی رخ ندهد.

آوالانچ امکان صدور توکن در C-Chain را فراهم می‌کند که کاملاً با EVM سازگار است و امکان استفاده از ابزارهای آشنا مانند Remix IDE، Hardhat یا Truffle را می‌دهد. در اینجا از استاندارد ERC-20 استفاده می‌شود و قرارداد در Solidity توسعه می‌یابد. پس از نوشتن کد، تست در Fuji Testnet انجام شده و سپس با اتصال MetaMask به Avalanche C-Chain در شبکه اصلی مستقر می‌شود. این روش سازگاری توکن با اکوسیستم DeFi آوالانچ و پشتیبانی اکثر صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها را تضمین می‌کند. در هر دو مورد، پس از انتشار فنی توکن، تهیه مستندات قانونی اهمیت دارد. برای بازار اروپا، الزامات مقررات MiCA باید در نظر گرفته شود که دارایی‌های کریپتو را طبقه‌بندی کرده و تعهدات صادرکنندگان را مشخص می‌کند. توکن‌های کاربردی نیازمند انتشار وایت پیپر و اطلاع‌رسانی به نهاد نظارتی هستند، در حالی که استیبل‌کوین‌ها و توکن‌های دارای پشتوانه دارایی نیاز به مجوز و ذخایر کافی دارند. اگر توکن حقوق مالی ارائه دهد، ممکن است به عنوان اوراق بهادار تنظیم شود و نیازمند ثبت جداگانه و رعایت الزامات حفاظت از سرمایه‌گذار باشد.

مرحله نهایی ادغام توکن در اکوسیستم است: افزودن به کیف‌پول‌ها و رابط‌های dApp، ایجاد استخرهای نقدینگی در صرافی‌های غیرمتمرکز مانند Raydium و Orca (برای سولانا) یا Trader Joe و Pangolin (برای آوالانچ) و آماده‌سازی برای فهرست در صرافی‌های متمرکز. همزمان، استراتژی بازاریابی تدوین می‌شود: انتشار وبسایت و وایت پیپر، راه‌اندازی کانال‌های ارتباطی و ارائه بروزرسانی‌های منظم به جامعه. راه‌اندازی توکن اختصاصی در سولانا یا آوالانچ تنها شامل صدور قرارداد هوشمند نیست، بلکه یک فرآیند پیچیده است که شامل توسعه، تست، حسابرسی امنیتی، بررسی قانونی و شکل‌دهی مدل اقتصادی می‌شود. این رویکرد نه تنها امکان عرضه توکن در بازار را فراهم می‌کند، بلکه نقدینگی بلندمدت، انطباق با قوانین و اعتماد کاربران و سرمایه‌گذاران را نیز تضمین می‌کند.

 چه مجوزی برای توکن اختصاصی در اتحادیه اروپا لازم است؟

اگر توکن اختصاصی خود را منتشر کرده و بخواهید آن را به کاربران اتحادیه اروپا ارائه دهید، پس از اجرایی شدن مقررات اتحادیه اروپا 2023/1114 (MiCA)، باید الزامات MiCA را رعایت کرده و در برخی موارد مجوز دریافت کنید.

نیاز به مجوز بستگی به نوع توکن و ماهیت کسب‌وکار شما دارد:

• توکن مبتنی بر دارایی (ART) و توکن پول الکترونیکی (EMT) – اگر توکن شما به ارزش یک ارز فیات یا سبدی از دارایی‌ها (مثلاً استیبل‌کوین) متصل باشد، شما به عنوان صادرکننده ART یا EMT شناخته می‌شوید. در این صورت، نیاز به اخذ مجوز از مرجع صالح یک کشور عضو اتحادیه اروپا دارید. این فرآیند شامل ارائه وایت پیپر برای تأیید، رعایت الزامات احتیاطی، تخصیص سرمایه و انجام تعهدات برای حفاظت از دارندگان توکن است.
• توکن کاربردی (Utility Token) – اگر توکن دسترسی به یک محصول یا خدمات دیجیتال را فراهم کند، کافی است وایت پیپر ثبت شده و مرجع نظارتی مطلع شود. برای توکن کاربردی مجوز کامل لازم نیست، اما سند باید مطابق با الزامات MiCA باشد و صادرکننده موظف است ریسک‌ها را افشا کرده و آماده حسابرسی باشد.
• توکن امنیتی (Security Token) – اگر توکن دارنده را واجد سهمی از سود، حق رأی یا سایر حقوق مالی کند، ممکن است به عنوان یک ابزار مالی شناخته شود. در این صورت، قوانین MiFID II و قوانین ملی اوراق بهادار اعمال می‌شود و نیاز به مجوز برای صدور یا عرضه اوراق خواهد بود.
• ارائه‌دهنده خدمات دارایی رمزنگاری‌شده (CASP) – اگر نه تنها توکن صادر کنید، بلکه خدماتی مانند تبادل، نگهداری یا مدیریت پلتفرم ارائه دهید، نیاز به اخذ مجوز CASP مطابق ماده 62 MiCA دارید.

به عبارت دیگر، توکن اختصاصی شما در اتحادیه اروپا نیازمند رعایت MiCA است:

• ثبت‌نام یا مجوز برای صادرکننده، بسته به دسته توکن؛
• تهیه و انتشار وایت پیپر مطابق با استانداردهای شفافیت؛
• رعایت الزامات AML/KYC، حفاظت از سرمایه‌گذار و ذخیره‌سازی دارایی (برای ART/EMT).

ایجاد توکن اختصاصی در اتحادیه اروپا نه تنها نیازمند توسعه فنی قرارداد هوشمند است، بلکه رعایت دقیق الزامات قانونی نیز ضروری است. با اجرایی شدن مقررات (EU) 2023/1114 (MiCA)، صادرکنندگان توکن موظف به ثبت یا اخذ مجوز با تهیه مجموعه کامل اسناد برای ارائه به مرجع صالح یک کشور عضو اتحادیه اروپا هستند. این فرآیند با تعیین دسته توکن آغاز می‌شود. اگر توکن به ارزش یک ارز، سبد دارایی یا دارایی مرجع دیگر متصل باشد، به عنوان توکن مبتنی بر دارایی (ART) طبقه‌بندی می‌شود. اگر توکن معادل پول الکترونیکی باشد، مانند استیبل‌کوین با پیگ ثابت به یورو یا دلار، در دسته توکن پول الکترونیکی (EMT) قرار می‌گیرد. توکن‌های کاربردی که دسترسی به خدمات یا محصولات دیجیتال فراهم می‌کنند، مشمول ثبت‌نام ساده با ارائه اطلاعیه و وایت پیپر هستند.

مجموعه اسناد برای ارائه درخواست مجوز شامل وایت پیپر تفصیلی است که باید صادرکننده، مدل کسب‌وکار، هدف توکن، معماری فنی، ریسک‌ها برای دارندگان، مکانیسم‌های تثبیت (در صورت وجود)، روش‌های بازخرید یا تبادل، همچنین پیش‌بینی تقاضا و حجم انتشار را توصیف کند. وایت پیپر باید مطابق با استانداردهای فنی ESMA تهیه شده و اطلاعات جامعی ارائه دهد تا سرمایه‌گذاران تصمیمات آگاهانه بگیرند. درخواست باید با اسناد شرکتی همراه باشد: اساسنامه، گواهی ثبت شرکت، خلاصه از ثبت تجاری و اطلاعات در مورد ذی‌نفعان نهایی. مرجع نظارتی نیاز به تأیید سرمایه کافی دارد که بسته به دسته توکن شامل سرمایه ثابت یا وجوه ذخیره است. برای ART و EMT، طرح ذخیره دارایی و ساختار نگهداری، شامل اطلاعات بانک‌ها یا ارائه‌دهندگان نگهداری، الزامی است.

همچنین، توضیحی از ساختار سازمانی شرکت باید ارائه شود، شامل ترکیب هیئت مدیره، مدیران کلیدی، صلاحیت‌ها و شهرت تجاری آنان. متقاضی موظف است سیستم حاکمیت شرکتی شامل کنترل‌های داخلی، سیاست‌های مدیریت ریسک، رویه‌های جلوگیری از تضاد منافع و حفاظت از حقوق مشتریان را اجرا کند. بخشی مهم از مجموعه اسناد، توضیح اقدامات امنیت سایبری و مقاومت عملیاتی است. مراجع نظارتی از صادرکنندگان می‌خواهند سیاست‌های حفاظت از داده‌ها، برنامه پاسخ به حادثه و تست‌های فشار منظم داشته باشند. توضیح زیرساخت IT و ارائه‌دهندگان کلیدی خدمات، از جمله معماری قرارداد هوشمند، نیز ضمیمه می‌شود. مرجع نظارتی همچنین رعایت الزامات AML/KYC را بررسی می‌کند. متقاضی باید سیاست ضدپول‌شویی و مقابله با تأمین مالی تروریسم، توضیح رویه‌های شناسایی مشتری، پایش تراکنش‌ها و گزارش‌دهی را ارائه دهد.

پس از تهیه اسناد، درخواست به مرجع صالح حوزه قضایی منتخب ارائه می‌شود. مدت بررسی تا 40 روز کاری است، به شرطی که مجموعه اسناد کامل باشد. مرجع نظارتی ممکن است اطلاعات اضافی درخواست کند یا وایت پیپر را اصلاح کند. پس از تأیید، صادرکننده حق صدور توکن در اتحادیه اروپا و توزیع آن میان کاربران را دریافت می‌کند. برای توکن‌های کاربردی، فرآیند ساده است: ارائه اطلاعیه صدور و انتشار وایت پیپر کافی است، اما محتوای سند باید مطابق MiCA باشد و ریسک‌های اصلی را به کاربران افشا کند. رعایت تمامی مراحل و ارائه مجموعه کامل اسناد امکان صدور قانونی توکن‌ها و توزیع آن‌ها در سراسر اتحادیه اروپا با استفاده از اصل گذرنامه واحد را فراهم می‌کند. این امر ریسک‌های قانونی را کاهش داده، اعتماد سرمایه‌گذاران را تضمین و دسترسی به فهرست شدن در پلتفرم‌های معاملاتی تنظیم‌شده را باز می‌کند.

چگونه Regulated United Europe می‌تواند به راه‌اندازی توکن شما در اتحادیه اروپا کمک کند؟

راه‌اندازی توکن اختصاصی در اتحادیه اروپا نه تنها نیازمند تخصص فنی است، بلکه درک عمیق از مقررات قانونی، به‌ویژه با اجرایی شدن مقررات (EU) 2023/1114 (MiCA)، ضروری است. شرکت‌هایی که قصد صدور توکن دارند، با نیاز به توسعه قرارداد هوشمند و توکینومیکس، تهیه بسته‌ای از اسناد مطابق با الزامات قانونی، رعایت مقررات AML/KYC، قوانین مالیاتی و حفاظت از حقوق سرمایه‌گذار مواجه هستند و سپس برای اخذ مجوز MiCA در اتحادیه اروپا اقدام می‌کنند.

Regulated United Europe پشتیبانی کامل در این فرآیند ارائه می‌دهد. در مرحله طراحی توکن، متخصصان کمک می‌کنند تا ماهیت قانونی آن مشخص شود: آیا توکن کاربردی است، استیبل‌کوین (ART یا EMT) است یا تحت تعریف ابزار مالی قرار می‌گیرد. این طبقه‌بندی حیاتی است، زیرا تعیین می‌کند صادرکننده صرفاً نیاز به ثبت وایت پیپر و اطلاع‌رسانی به مرجع نظارتی دارد یا باید از فرآیند کامل صدور مجوز با تأیید مدل کسب‌وکار و طرح ذخیره دارایی عبور کند. سپس تمام مستندات لازم تهیه می‌شود. تیم وایت پیپری مطابق با استانداردهای فنی ESMA تهیه می‌کند که اهداف پروژه، ساختار انتشار، مکانیسم‌های حاکمیت و ریسک‌های احتمالی را افشا می‌کند. در صورت نیاز، طرح کسب‌وکار، پیش‌بینی مالی، توضیح زیرساخت IT و پروتکل‌های امنیت اطلاعات، مدیریت ریسک و سیاست‌های کنترل داخلی آماده می‌شود.

Regulated United Europe در ارائه درخواست به مرجع صالح حوزه قضایی منتخب – اعم از استونی، لیتوانی، جمهوری چک یا سایر کشور‌های عضو اتحادیه اروپا – و تعامل با مرجع تا زمان تأیید، کمک می‌کند. در صورت نیاز، اصلاحات لازم برای تسریع فرآیند صدور مجوز اعمال می‌شود. علاوه بر پشتیبانی قانونی، مشاوره در زمینه برنامه‌ریزی مالیاتی و حسابداری توکن ارائه شده و رویه‌های AML/KYC برای پیشگیری از پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم تدوین می‌گردد. این امر به‌ویژه برای پروژه‌هایی که قصد فروش عمومی توکن یا فهرست شدن در پلتفرم‌های معاملاتی دارند، اهمیت دارد. مرحله نهایی مشاوره در مسائل بازاریابی و انطباق است: تهیه استراتژی ارتباط شفاف، افشای اطلاعات به سرمایه‌گذاران و اطمینان از رعایت GDPR هنگام پردازش داده‌های شخصی کاربران. این رویکرد امکان راه‌اندازی توکن‌ها را با رعایت کامل قوانین اروپا، کاهش ریسک‌های قانونی و افزایش اعتماد بین شرکت‌کنندگان بازار فراهم می‌کند.