Avrupa’daki En Düşük Vergiler

1. Bulgaristan

• Kurumsal gelir vergisi: AB’deki en düşük kurumsal vergi oranlarından biri, %10.
• Gelir vergisi: Sabit oran %10.

2. İrlanda

• Şirket Vergisi: Düşük kurumsal vergi oranıyla bilinir, şirket ticaret kârları için %12.5’tir.
• Uluslararası iş çekiciliği: Birçok uluslararası şirket, vergi teşvikleri nedeniyle İrlanda’yı Avrupa merkezleri olarak seçmektedir.

3. Kıbrıs

• Kurumsal gelir vergisi: Oran %12.5.
• Yabancı yatırımcılara vergi teşvikleri: Yabancı yatırımcılar ve sakinler için özel teklifler ve teşvikler bulunmaktadır.

4. Estonya

• Eşsiz vergi sistemi: Kurumsal vergi yalnızca kâr dağıtıldığında ödenir. Bu, kârlarını yeniden yatıran şirketler için avantajlı olabilir.
• Gelir vergisi: Sabit oran %20.

Avrupa’da bir şirket kurarken nelere dikkat edilmeli

• Toplam vergi yükü: Sadece kurumsal vergileri değil, aynı zamanda KDV, işgücü vergileri ve sosyal katkılar gibi diğer vergileri ve yükümlülükleri de göz önünde bulundurmak önemlidir.
• Çifte vergilendirme: Yatırım yapmayı ve iş kurmayı düşündüğünüz ülke ile ülkenizin çifte vergilendirme anlaşmalarını kontrol edin.
• Ülke itibarı: Bazı düşük vergi yargı bölgeleri “vergi cennetleri” olarak algılanabilir, bu da itibar ve sonraki iş davranışlarını etkileyebilir.

Şirket kaydı veya belirli bir yargı bölgesinde yatırım yapma kararları almadan önce, kapsamlı bir analiz yapmak ve gerekirse profesyonel vergi ve hukuki danışmanlarla görüşmek önemlidir.

Avrupa’daki en düşük kurumsal vergi oranları

Bazı Avrupa ülkeleri özellikle düşük kurumsal vergiler sunarak uluslararası girişimcileri ve yatırımları çekmektedir. Avrupa’daki en düşük kurumsal vergi oranlarına sahip bazı ülkeler şunlardır:

1. İrlanda

• Kurumsal Vergi: Kurumsal vergi oranı ticaret gelirleri için %12.5 olup, bu batı Avrupa’nın en düşük oranlarındandır. İrlanda, vergi politikası nedeniyle birçok uluslararası şirketin Avrupa merkezidir.

2. Kıbrıs

• Kurumsal Gelir Vergisi: %12.5 oranında. Kıbrıs ayrıca yabancı yatırımcılar ve sakinler için birçok vergi teşviki sunarak uluslararası iş için popüler bir tercih haline gelmektedir.

3. Bulgaristan

• Kurumsal Vergi: Bulgaristan’ın kurumsal vergi oranı %10 olup, AB’deki en düşük kurumsal vergi oranlarına sahip ülkelerden biridir.

4. Estonya

• Kurumsal gelir vergisi: Vergi oranı %20 olup, vergi yalnızca kâr dağıtımları üzerinden ödenir. Sermaye kazançları vergisi yoktur.

Yabancı mülkiyeti yüksek Avrupa ülkeleri

Avrupa ülkelerindeki yabancı firma mülkiyeti ile ilgili istatistikler zamanla değişebilir ve ekonomik politikalar, yatırım iklimi ve küresel eğilimler gibi çeşitli faktörlerden etkilenir. Ancak, tarihî veriler ve ekonomik raporlara dayanarak, bazı Avrupa ülkeleri geleneksel olarak yüksek yabancı mülkiyeti oranlarına sahip olmuştur. İşte bazı örnekler:

1. Lüksemburg

• Yabancılar için çekicilik: Lüksemburg, uygun vergi politikası ve uluslararası yönelimi ile büyük bir finans merkezi olarak bilinir. Buradaki şirketlerin büyük bir yüzdesi yabancı yatırımcılara aittir.

2. Hollanda

• Yabancı yatırım: Hollanda, istikrarlı ekonomik durumu, stratejik konumu ve uygun yatırım iklimi nedeniyle geleneksel olarak önemli miktarda yabancı yatırım çekmektedir.

3. İsviçre

• Uluslararası şirketler: İsviçre, siyasi istikrarı, yüksek gizlilik seviyesi ve uygun vergi ortamı nedeniyle birçok yabancı şirketi çekmektedir.

4. Birleşik Krallık

• Yabancı sermaye: Birleşik Krallık, özellikle Londra, büyük bir finans merkezi olup, geleneksel olarak işlerine önemli miktarda yabancı yatırım çekmektedir.

5. İrlanda

• Uluslararası Merkezler: İrlanda, düşük kurumsal vergi oranı ve diğer yatırım teşvikleri nedeniyle uluslararası merkezler ve yabancı şirketler için popüler bir yerdir.

6. Estonya

• Yüksek yabancı mülkiyeti oranı: e-Residence programı sayesinde, Estonya’daki şirketlerin %15’inden fazlası yabancılar tarafından kurulmuştur ve Estonya hazinesi geçen yıl sahiplerinden 200 milyon euro’dan fazla vergi almıştır.

Yurtdışında yaşayan kişiler için dikkate alınması gerekenler

• Politika ve mevzuat değişiklikleri: Yabancı mülkiyet oranı, Brexit, vergi mevzuatındaki değişiklikler ve uluslararası anlaşmalar gibi politik ve ekonomik değişikliklere yanıt olarak değişebilir.
• Pazar dinamikleri: Ticaret savaşları, pandemiler ve mali krizler gibi küresel ekonomik eğilimler de ülkelerin yabancı yatırım için çekiciliğini etkileyebilir.
• Veri ve istatistikler: Güncel bilgiler ve daha detaylı bir anlayış için, son ekonomik raporlar, istatistikler ve analizlere başvurmak faydalı olacaktır.

Avrupa’daki en düşük kurumlar vergisi

Avrupa’da vergiler, kendi topraklarındaki ülkelerden birinde para kazanan tüm bireyler ve tüzel kişiler tarafından ödenir. Vergi mukimliği statüsüne sahip yabancılar, hem AB ülkesi içinde hem de dışında elde edilen tüm gelirler üzerinden vergi ödemekle yükümlüdür; bu, yıl içinde yargı bölgesinde en az 183 gün geçirmiş olan ve diğer zorunlu koşulları karşılayan göçmenlere tahsis edilir. AB mevzuatının özelliği, her devletin oranların miktarını kendi takdirine göre belirleme hakkına sahip olmasıdır. Avrupa ülkelerinin vatandaşları, vatandaşlık ve ikamet yetki alanları böyle bir anlaşma imzalamışsa, çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmasından yararlanabilirler.

Bir kuruluş olarak AB’nin ücretlerin ödenmesini düzenleyen tek bir kanunu yoktur, ancak bu alan ayrı, dar odaklı direktifler ve sözleşmelerle kontrol edilmektedir. Bu makalede, AB ülkelerindeki vergi türleri, bireyler ve tüzel kişiler için ücretler arasındaki farklar ve 2023’te Avrupa’da vergi mukimliği statüsü almak isteyen adayların gereksinimleri açıklanmaktadır.

Avrupa ülkelerindeki vergi türleri

Avrupa’da vergiler, her bir yargı bölgesinin hükümeti tarafından belirlenir ve bu nedenle eyaletten eyalete farklılık gösterir. AB mevzuatı, özel tüketim vergileri gibi bazı vergi türleri için asgari oranların uyumlaştırılmasını sağlıyor. Vergiler, başvuru sahibinin statüsüne ve gelirinin geldiği ülkeye bağlı olarak ödenir. Şirketler katkı paylarını doğrudan bulundukları eyaletteki düzenleyici otoriteye öderler. Bireyler ödemeleri kişisel olarak yapabilirler ancak istihdam söz konusu olduğunda bunu genellikle işveren yapar. Sabit bir oran veya artan oranlı vergi kullanılabilir. AB ve diğer Avrupa ülkelerinde hem vatandaşlar hem de yabancılar tarafından ödenen vergi türleri:

• Bireyler için gelir vergileri. Başvuru sahibinin gelir elde ettiği veya vergi mukimi olduğu ülke, gelir vergisi uygulayabilir. Vergi, ücretler, emekli maaşları, ödenekler, mülkten elde edilen karlar ve sermaye kazançlarından alınır. Bir yabancı bir AB ülkesinde çalışıyorsa ve orada maaş alıyorsa ancak vergi mukimi statüsüne sahip değilse, vergi hesaplanacak ancak yurtdışında tahakkuk eden gelir için ödeme yapmak zorunda kalmayacaktır. Böyle bir kişinin AB ülkelerinden birinde vergi mukimi olması durumunda, diğer ülkede elde edilen kazançlar üzerinden vergi ödemek zorunda kalacaktır.
• Kurumsal Vergiler. İşletmelerin kayıtlı oldukları ve faaliyet gösterdikleri eyalette bir vergi ödemesi gerekmektedir. Avrupa ülkelerindeki vergilendirme kuralları ulusal hükümetler tarafından belirlenir ve her bir yargı bölgesi için farklıdır. Bir devletin mukimi olan bir şirket, kendi topraklarında ve yurtdışında elde ettiği gelir üzerinden vergi ödemekle yükümlüdür. Yabancı bir işletme yalnızca ülke içindeki faaliyetlerden kesinti yapar.
• KDV. Avrupa mevzuatına göre, Commonwealth’in tüm üye devletleri minimum standart oran yüzde 15 ve indirimli oran yüzde 5 olacak şekilde bir katma değer vergisi belirlemek zorundadır. Verginin nihai miktarı belirli bir eyaletin hükümeti tarafından belirlenir. KDV her zaman malların fiyatına dahildir ve satıcıların bunu mali çeke dahil etmesi gerekir. Katma Değer Vergisi her satışta ödenir ve devlet bütçesine gider, ancak girişimcinin önceden ödenen tüm ücretleri bu tutardan düşme hakkı vardır.
• Uyumlaştırılmış özel tüketim vergileri. Bunlar, aslında malların son tüketicisi tarafından ödenen ve işlemin gerçekleştiği devletin bütçesine yönlendirilen dolaylı masraflardır. AB vergilendirme kurallarına göre alkol, tütün ve elektrik satışından tüketim vergisi alınmaktadır. Commonwealth bu tür vergiler için minimum bir oran belirler ancak her yargı bölgesinin bu oranı artırma hakkı vardır.
• Sosyal vergiler. Bu, çalışanlar, işverenler ve serbest meslek sahipleri tarafından gelecekte sosyal yardımlardan (hastalık yardımları, emeklilik maaşları ve diğerleri) yararlanmak amacıyla devlet bütçesine ödenen zorunlu veya gönüllü bir vergidir. Avrupa’da, sakinlerin ödemesi gereken tek tip bir sosyal harç miktarı yoktur, ancak belirli bir zamanda bir kişi yalnızca tek bir ülkede, çoğunlukla da çalıştığı yerde güvenliğe tabi olabilir. Bir AB yargı bölgesinin vatandaşı, başka bir İngiliz Milletler Topluluğu devletine taşınsa bile işsizlik maaşı veya diğer yardımları almaya devam etme hakkına sahiptir.

Bazı ülkelerde sakinler, motorlu taşıt sahibi tarafından yıllık olarak ödenen çevre veya ulaşım vergisi gibi ek ücretler öderler. Avusturya, Almanya, Finlandiya gibi ülkelerin vatandaşları, eğer bir tapınağın cemaatçileriyse, kilise vergisi ödemek zorundadırlar – para önce mali makam tarafından alınır ve daha sonra belirli bir piskoposluğa yönlendirilir.

Bireylerin vergilendirilmesi

Genel olarak son yılda en az 6 ay bu bölgede yaşayan bir kişi vergi mukimi olur. Ancak bazen bu statü, başvuru sahibinin yargı bölgesindeki daimi adresine veya yaşamsal ilgilerinin merkezinin konumuna göre verilir. Vergi mukimi statüsünün elde edilmesinin basit prosedürü nedeniyle, bazı durumlarda başvuru sahipleri iki ülkenin bütçesine aynı anda vergi ödemek zorunda kalıyor ve bu nedenle AB ülkeleri çifte vergilendirmeyi ortadan kaldırmaya yönelik anlaşmalar imzaladı. Ayrıca, Avrupa Birliği’nin bir üyesinin AB dışındaki yargı bölgeleriyle bu tür anlaşmaları olabilir.

Bireylerin hangi gelir düzeyinde vergi ödediğine ilişkin

AB yasalarına göre yerli halk ve yabancılar yalnızca vergiye tabi gelirler üzerinden vergi ödüyor. Avrupa’da bireyler aşağıdaki gelir kategorileri üzerinden vergi öderler:

• Maaş. Gelir vergisi, birçok ülkede artan oranlı ücretlere uygulanır. AB’de ücretlere uygulanan en düşük vergi oranı %10 ile Bulgaristan ve Romanya’da belirlendi. Avrupa’da en yüksek vergiler Finlandiya’da ikamet edenler tarafından ödeniyor – burada tahsilat kârın %56,5’ine ulaşabiliyor. Kural olarak ödeme işverene aittir.
• Mal, miras, hediye. Bu tür kesintiler hayvanlar, kripto para birimi ve arabalar dahil olmak üzere ödenebilir. Bazı ülkelerde vergi hiç uygulanmamakta veya gelir vergisi oranından düşülmektedir. Genellikle mülkiyet, miras ve hediyeler konusunda aşamalı bir değerlendirme ölçeği oluşturulur. Bulgaristan’da bu verginin asgari oranı yüzde 0,4’tür ve en yüksek oranı (yüzde 87,6) İspanya’da ödenmektedir, ancak bu, yargı bölgesinin tüm bölgeleri için geçerli değildir. Vergi, kişi tarafından şahsen ödenir.
• Temettüler. Avrupa’da 2023 yılında temettülere ilişkin en düşük vergiler, oran %5 ile Yunanistan mevzuatına göre belirleniyor. En yüksek vergi %42 ile Danimarka’da ikamet edenler tarafından ödenmektedir. Alınan temettü ücreti bir kişi tarafından şahsen ödenir.
• Gerçek kişinin sermaye kazançları. Belçika, Çek Cumhuriyeti, Lüksemburg, Slovakya, Slovenya, Estonya ve İsviçre’de vergi yalnızca belirli yasal koşullar altında ödenebilir. 2023’teki en düşük oran ise yüzde 15 ile Yunanistan ve Macaristan’da. Danimarka’da, %42’ye ulaşan ve bireyler için bu gelir kategorisi için maksimum olan sermaye kazançlarına gelir vergisi uygulanmaktadır. Vergi, kişi tarafından şahsen ödenir.

Tüzel kişilerin vergilendirilmesi

Bir Avrupa ülkesinde kayıtlı bir şirket, hem o ülkede hem de yurt dışında elde edilen karlar üzerinden katkı payı öder. Yabancı bir işletme, yalnızca devlette yürütülen faaliyetlerden elde edilen gelir üzerinden katkı sağlamakla yükümlüdür. Tüzel kişiler aşağıdaki ücret türlerini öder:

• Vergiler. Tüm şirketler kurumlar vergisi öder. En düşük vergi oranı %9 ile Macaristan’da belirlendi. Şirketler için en yüksek vergi oranlarından biri Fransa’da belirlendi: kârın %25’i. İşletmeler ayrıca KDV ödemekle de yükümlüdür; en düşük KDV oranı %16 ile Lüksemburg’da, en yüksek KDV oranı ise %27 ile Macaristan’da belirlenmiştir.
• Katkılar. İşverenlerin çalışanları adına ödediği en düşük sosyal güvenlik vergisi oranı %1,77 ile Litvanya’dadır. Slovakya’da işverenler tarafından ödenen en büyük katkı payı oranı %35,2’dir.
• Görevler. Bir dizi Avrupa ülkesi gümrük birliğine dahil olup vergiler uygulanmamaktadır. Ancak tüzel kişilerin yurt dışından mal ithal ederken bu vergiyi ödemeleri gerekmektedir. Vergi miktarı, malların menşei, değeri ve geçerli gümrük tarifesine göre hesaplanır.

Yurtdışı şube gelirleri üzerinden vergi nasıl ödenir

Bir şirketin şubesi yurt dışından işletilen bir kuruluştur. Böyle bir durumda kurumlar vergisi ve KDV’nin mükellefi yabancı işletmedir. Şubenin mali faaliyetine ilişkin muhasebe kayıtları farklı şekillerde tutulabilir – şirketin Avrupa topraklarındaki şubesi bağımlı ise, tüm raporlama toplu olarak yapılır ve bağımsız olarak kabul edilirse çalışanları ayrı raporlar hazırlar. Bunlar daha sonra firmanın genel bilançosuna dahil edilir.

2023’te Avrupa’nın en ucuz kurumlar vergisi

Yabancılar, taşınmak veya şirket kurmak için bir ülke seçerken genellikle en uygun vergilendirmeye sahip bölgeleri seçme eğilimindedir. AB ülkelerindeki en düşük gelir vergileri aşağıdaki tabloda sunulmaktadır:

AB ülkelerinde vergi mükellefi nasıl olunur

Bir Avrupa ülkesinde vergi mükellefi olmak, ülke topraklarında sürekli ikamet eden kişiler için mümkündür. Bu amaçla, başvurucunun ilgili yargı bölgesinin ikamet iznini veya pasaportunu alması gerekir. Bu işlem, mevcut göçmenlik programlarından biri aracılığıyla yapılabilir.

Avrupa’daki en düşük kurumsal vergi

Bireyler en yüksek vergiyi Danimarka, Fransa ve Avusturya’da öderken, Avrupa’daki en düşük gelir vergisi oranları Macaristan, Estonya ve Çek Cumhuriyeti’ndedir.

Vergi Ödemesi

Çoğu Avrupa ülkesi, ücretlerin artmasıyla birlikte vergi yükünün arttığı ilerleyen bir vergi ödeme yapısını benimsemiştir. Oranlar ve kategori sayıları ülkeden ülkeye büyük farklılıklar göstermektedir.

Avrupa’daki gelir vergisi oranları

Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) ülkeleri arasında en yüksek kişisel gelir vergisi oranları Danimarka’da %55.9, Fransa’da %55.4 ve Avusturya’da %55’tir.

İspanya’da bu oran %54, Belçika’da %53.5’tir. Maksimum oranlar Finlandiya, Portekiz ve İsveç’te oldukça yüksektir.

Ülke	Vergi oranı
Danimarka	55,9%
Fransa	55,4%
Avusturya	55%
İspanya	54%
Belçika	53,5%
Finlandiya	53,4%
Portekiz	53%
İsveç	52%
Slovenya	50%
Hollanda	49,5%
İrlanda	48%
Almanya	47,5%
İtalya	47,2%
İzlanda	46,3%
Lüksemburg	45,8%
Birleşik Krallık	45%
İsviçre	44,8%
Yunanistan	44%
Türkiye	40,8%
Norveç	39,5%
Polonya	36%
Litvanya	32%
Letonya	31%
Slovakya	25%
Çek Cumhuriyeti	23%
Estonya	20%
Macaristan	15%
Bulgaristan	10%

Avrupa’da düşük vergilere sahip ülkeler

Avrupa’daki en düşük gelir vergisi oranları Macaristan’da %15, Estonya’da %20 ve Çek Cumhuriyeti’nde %23’tür.

Her ülke kendi vergi oranını belirler, ancak Avrupa Birliği genelinde yerine getirilmesi gereken ortak standartlar vardır.

Sosyal vergi, doğrudan bir vergidir. Sosyal verginin temel amacı, sosyal sigortalı bir kişinin devletten belirli hizmetler alma hakkını güvence altına almaktır.

Hizmetler şunları içerebilir:

• yaşlılık maaşı hakkı
• engelli maaşı
• dul maaşı
• hastalık ödeneği
• doğum yardımları
• işsizlik ödeneği
• cenaze yardımı

Buna göre, sosyal vergi çeşitli amaçlar için ödemeleri içerir. Örneğin, emekli maaşlarının birikimi, doğum yardımları, hastalık, engellilik, iş göremezlik ve işsizlik yardımları (sigorta) için ödemeler.

Vergi mükellefleri: işverenler, çalışanlar, serbest çalışanlar ve gönüllü olarak sosyal vergi ödeyen kişilerdir.

Çalışanlar ve işverenler için vergiye tabi nesne maaşlardır. Serbest çalışanlar için ise vergiye tabi nesne, mevzuata göre belirli bir miktardır.

Genellikle işveren, vergiden bir kısmını (çalışanın ödediği vergi kısmını) maaşlardan keser. İşveren ayrıca işveren için ek bir vergi öder.

Çoğu durumda, sosyal vergi ayda bir kez ödenmelidir. Çoğu ülkede sosyal vergi miktarı, kişisel gelir vergisi miktarından düşülmelidir.

Genellikle, ödenen sosyal vergi miktarı ne kadar yüksekse, vergi mükellefinin sosyal güvenliği de o kadar yüksek olur (örneğin, yaşlılık maaşı miktarı ödenen sosyal vergiye bağlıdır).

Sosyal verginin adı ülkeden ülkeye değişir. Örneğin, Birleşik Krallık’ta “Ulusal Sigorta”, İrlanda’da “Ödeme İle İlgili Sosyal Sigorta (PRSI)” olarak adlandırılırken, diğer ülkelerde “sosyal sigorta” olarak adlandırılmaktadır.

Avrupa Birliği’nde ortalama sosyal vergi oranı %34’tür.

Danimarka’da vergi oranı, yüksek kişisel gelir vergisi nedeniyle nispeten düşüktür.

Hollanda’da sosyal vergi gelir vergisinin bir parçasıdır.

Farklı Avrupa ülkeleri için sosyal vergilerin tablosu, vergi oranlarını yüzde olarak göstermektedir:

№	Ülke	Vergi oranı (%)
1	Danimarka	14.00
2	İrlanda	14.75
3	Malta	20.00
4	Lüksemburg	25.94
5	Finlandiya	28.00
6	Hollanda	28.81
7	Hırvatistan	30.70
8	Litvanya	30.98
9	Bulgaristan	31.40
10	İsveç	31.42
11	Avusturya	32.00
12	Estonya	33.00
13	Polonya	33.00
14	Kıbrıs	34.00
15	Letonya	34.09
16	Portekiz	34.75
17	İspanya	37.25
18	Slovenya	38.20
19	Almanya	39.00
20	Romanya	39.95
21	Birleşik Krallık	40.00
22	Yunanistan	40.06
23	Çek Cumhuriyeti	45.00
24	Macaristan	45.50
25	Belçika	48.07
26	Slovakya	48.60
27	Fransa	50.00
28	İtalya	50.00

Bu veriler, Avrupa’daki ülkeler için sosyal vergi oranlarının çeşitliliğini göstermektedir. En düşük sosyal vergi oranları Danimarka ve İrlanda’da iken, en yüksek oranlar Fransa ve İtalya’dadır.

Avrupa’da Ortalama Maaş 2023-2024

Bu Avrupa Birliği’ndeki vergilendirme hakkında olan makale bölümü, tüm vergilerden sonra Avrupa ülkelerinin ortalama aylık maaş sıralamasını sunmaktadır. Bu, çalışanların eline geçen ortalama gelirdir (net gelir). Bu durumu dikkate almak önemlidir çünkü bazı ülkelerde işçiler daha az net gelir elde edebilir, ancak yüksek vergiler ödeyebilirler ve bu vergiler devlet tarafından sağlanan bazı hizmetler (ücretsiz sağlık, eğitim vb.) şeklinde geri alınabilir. Liberal ekonomilere sahip ülkelerde gelir daha yüksek olabilir, vergiler daha düşük olabilir, ancak işçiler büyük miktarda parayı sosyal ekonomilerde ödenmesi gerekebilecek şeylere harcarlar. Güncel ortalama maaş sıralaması, bu faktörleri hesaba katmaz, sadece ortalama vatandaşın eline geçen nominal ortalama maaşı (net maaş) gösterir. Ayrıca bu sıralamanın resmi net maaşı yansıttığını ve bazı büyük gölge sektörlere sahip ülkelerde gerçek ortalama maaşın daha yüksek olabileceğini unutmamak gerekir.

İstatistikler, en yüksek gelirlerin İskandinavya ve İsviçre’de olduğunu göstermektedir. En düşük maaşlar ise Doğu ve Güneydoğu Avrupa ülkelerinde bulunmaktadır. AB ülkeleri arasında, Bulgaristan ve Romanya maaşlar açısından geleneksel olarak en fakir ülkeler arasında yer almaktadır.

Avrupa ülkelerinin ortalama aylık maaş sıralaması IMF, Dünya Bankası ve ulusal istatistik ajanslarından alınan verilere dayanmaktadır. Tüm veriler, yayınlama zamanındaki döviz kuru üzerinden Euro’ya dönüştürülmüştür. Ortalama maaşlar hem AB ülkeleri hem de Avrupa içindeki diğer ülkeler için verilmiştir.

№	Ülke	Ortalama aylık maaş, €
1	İsviçre	4 902
2	Danimarka	3 914
3	Norveç	3 795
4	Lüksemburg	3 573
5	İzlanda	3 221
6	Avusturya	3 104
7	İrlanda	3 041
8	Almanya	2 970
9	Fransa	2 791
10	İsveç	2 770
11	Finlandiya	2 509
12	Birleşik Krallık	2 454
13	Belçika	2 442
14	San Marino	2 390
15	Hollanda	2 152
16	İspanya	2 039
17	İtalya	1 752
18	Kıbrıs	1 658
19	Slovenya	1 363
20	Çek Cumhuriyeti	1 250
21	Estonya	1 214
22	Yunanistan	1 116
23	Portekiz	1 110
24	Litvanya	1 059
25	Letonya	1 050
26	Malta	1 021
27	Polonya	1 002
28	Hırvatistan	974
29	Macaristan	950
30	Slovakya	919
31	Romanya	785
32	Karadağ	706
33	Bulgaristan	665

Avrupa’da Sermaye Kazançları Vergisi, hisse senetleri, tahviller veya gayrimenkul gibi varlıkların satışından elde edilen gelir üzerinden alınan bir vergidir. Oranlar ve koşullar ülkeye göre değişir ve AB ülkelerinin farklı ulusal politikalarını ve ekonomik stratejilerini yansıtır. Bazı Avrupa ülkelerinde sermaye kazançları vergisi önemli bir gelir kaynağıdır, diğerlerinde ise belirli durumlarda azaltılabilir veya hiç uygulanmayabilir.

En yüksek sermaye kazançları vergisi oranına sahip ülkeler:

1. Danimarka: Sermaye kazançları vergisi oranlarının en yüksek olduğu ülkelerden biridir ve yatırım miktarına ve türüne bağlı olarak %40’ı aşabilir.
2. Fransa: Yüksek oranlara sahip bir diğer ülkedir, özellikle sosyal katkılar sermaye kazançları vergisine eklendiğinde toplam vergi %30’u aşabilir.
3. İrlanda: Sermaye kazançları vergisi oranları %33’e kadar çıkabilir.

En düşük sermaye kazançları vergisi oranına sahip ülkeler:

1. Çek Cumhuriyeti: Bazı sermaye kazançları düşük bir oranla vergilendirilebilir veya tamamen vergi muafiyeti sağlanabilir.
2. Slovakya: Göreceli olarak düşük oranlar ve vergi planlama fırsatları sunar.
3. Estonya: Estonya’da sermaye kazançları vergisi oranı gelir vergisi ile eşittir ve %20’dir, bazı sermaye kazançları ise vergi muafiyetindedir.

Avrupa’daki sermaye kazançları vergisinin özellikleri:

• Varlık tutma süresi: Bazı ülkelerde vergi oranı, varlığın ne kadar süre tutulduğuna bağlıdır. Uzun vadeli yatırımlar daha düşük bir oranda vergilendirilebilir.
• Teşvikler ve muafiyetler: Bazı ülkeler küçük işletmeler, emekliler veya belirli varlıklara yeniden yatırım yapma durumunda teşvikler sunar.
• Yönetmelik farklılıkları: Vergi sistemleri ve düzenlemeleri büyük farklılıklar gösterebilir, hatta Avrupa Birliği içinde bile, bu nedenle bireysel vergi planlaması önemlidir.

Sonuç

Avrupa’daki sermaye kazançları vergisi karmaşık ve çeşitli bir tablo sunar. Yatırımcılar ve varlık sahipleri yerel koşulları ve düzenlemeleri göz önünde bulundurmalı ve vergi optimizasyon fırsatlarını araştırmalıdır. Ülkeye, yatırım büyüklüğüne ve kişisel durumlara bağlı olarak etkili bir vergi stratejisi genel vergi yükünü önemli ölçüde azaltabilir ve net yatırım getirisini artırabilir. Tüm nüansları doğru bir şekilde planlamak ve anlamak için uluslararası vergi kanunları ve uygulamaları konusunda deneyimli bir vergi uzmanıyla danışmanlık yapılması önerilir.

Avrupa’da En Düşük KDV 2023-2024

Bazı girişimciler vergi planlamasını KDV oranlarına göre yapar, bu yüzden bilgileri bir tabloda özetledik. AB üye ülkelerindeki KDV ile diğer Avrupa ülkelerindeki KDV’yi ayırt etmek önemlidir.

Fark şu ki, AB ülkelerinde KDV mevzuatı 28.11.2006 tarihli AB KDV Direktifi 2006/112/EC ile uyumlu olmalıdır. Bu direktif şu ilkelere dayanır:

• Katma değer vergisi, bir AB üye devletinde KDV mükellefi olan kişilerin gerçekleştirdiği işlemler ve AB topraklarına mal ithalatı üzerine uygulanır. AB üye devletinden başka bir AB üye devletine mal ithalatı, malın kullanılacağı ülkede KDV’ye tabidir;
• AB içindeki mal teslimatları için malın teslim yeri, malın alıcısının bulunduğu ülke olarak kabul edilir. AB dışındaki ülkelerden gelen teslimatlar için ithalat KDV’si, malların serbest dolaşıma girdiği ülkede alınır;
• KDV yükümlülüğünün ortaya çıktığı an, alıcının malları veya hizmetleri fiilen aldığı andır. Tedarikçiden bir faturanın düzenlenmesi bu an olarak kabul edilmez;
• AB ülkelerinde KDV oranı en az %15 olmalı ve maksimum bir limit bulunmamaktadır. Şu anda AB’deki minimum KDV oranı Lüksemburg’dadır (%17) ve maksimum KDV oranı Macaristan’dadır (%27). Aynı zamanda ülkeler, Direktif’te listelenen belirli mal ve hizmetler için 2 özel indirimli KDV oranına sahip olabilirler ve bunların en azı %5 olmamalıdır, bu noktada istisnalar sadece İspanya, İtalya ve Lüksemburg için geçerlidir;
• Direktif, bazı mal ve hizmetlerin tamamen KDV’den muaf olduğu durumları öngörür. Varsayılan olarak, herhangi bir AB ülkesinden yapılan ihracat, hedef ülkeden bağımsız olarak, ihracat için gönderilen malların üretimiyle ilgili daha önce ödenmiş KDV’nin iadesine tabidir;
• AB’de KDV iadesi – Direktif’in en kapsamlı maddesi olup, başka bir AB üye devletinde ödenmiş KDV’nin kayıtlı ülkede iade edilmesini sağlar;
• AB’den internet veya katalog yoluyla yapılan uzak satışlar, malların gönderildiği ülkenin KDV’sine tabidir. Ancak, böyle satışlar belirli bir ülkeye ulaştığında, o ülkede KDV mükellefi olarak kayıt olunması gereklidir. Örneğin, Belçika’da bu limit 35.000 euro’dur. Belçika’ya yapılan uzak satışlar bu limiti aşarsa, gönderen firma Belçika KDV numarası almak zorundadır.

AB, bir Avrupa şirketinin KDV numarasını kontrol etmenizi sağlar. Bu, resmi AB web sitesinde bulunan özel hizmet aracılığıyla yapılabilir ve KDV numarasının alındığı ülke ile KDV numarası belirtilir.

KDV Numarası

Katma Değer Vergisi Numarası – bir hukuki varlığa, katma değer vergisi mükellefi olarak kaydolduğunda verilen benzersiz bir numaradır. AB ülkelerinde iki harfle ülke kodu ile başlar, geri kalan semboller rakamlardır ve rakam sayısı ülkeden ülkeye değişebilir.

Avrupa ülkelerinde geçerli katma değer vergisi (KDV) oranları

Avrupa’da Vergi İkameti – Yabancı Vergiler

Avrupa’da düşük vergi yargı yetkisine sahip bir ülkede vergi ikameti, mali yükü önemli ölçüde azaltma fırsatı sunar. Ancak, bir ülke seçmeden önce, Avrupa ülkelerindeki güncel gelir vergisi oranları hakkında bilgi edinmeniz önerilir.

Bireyler için en avantajlı koşulları sunan Avrupa ülkeleri şunlardır:

Avrupa’da en iyi vergi ikametini seçmek kendi başına oldukça zor olabilir, çünkü ilgilendiğiniz ülkenin kurumsal ve vergi mevzuatını kapsamlı bir şekilde incelemek gerekmektedir, bu nedenle Regulated United Europe avukatları ve vergi danışmanları size yardımcı olmaktan memnuniyet duyacaktır.

Sonuç

Bir iş kurmak için ülke seçerken, Regulated United Europe avukatları aşağıdaki kriterleri önermektedir:

• Şirketin faaliyet alanı. Farklı ülkeler, farklı faaliyet alanları için uygundur; örneğin, bir BT şirketi Estonya veya İrlanda’da açılmalıdır, büyük miktarda düşük vasıflı iş gücüne ihtiyaç duyan bir üretim şirketi ise Bulgaristan veya Romanya’da.
• İş kurma ve yönetme kolaylığı. Vergi oranlarına ek olarak, şirketin uzaktan yönetim imkanı ve bakım maliyeti de önemlidir. Faaliyet alanınız devlet tarafından lisans veya izin gerektiriyorsa, şirket açmadan önce bu konuyu dikkatlice düşünmelisiniz.
• Vergilendirme. Vergilendirme hem şirket hem de şirket sahipleri – bireyler için önemlidir ve işinizi kuracağınız ülkede mi yaşamayı planladığınıza yoksa sadece bir tüzel kişilik kurup uzaktan mı yöneteceğinize bağlıdır. İlk durumda, bireyler için vergilendirme önemlidir, ikinci durumda ise sadece kurumsal vergiler.
• İnsan potansiyeli. Şirketin işine bağlı olarak uygun ülkeler listesi büyük ölçüde değişebilir – eğer yüksek nitelikli bir iş gücüne ihtiyacınız varsa ve iyi İngilizce bilgisi varsa, o zaman AB ülkelerindeki en düşük ücretli ülkeler sizin için uygun olmayabilir.
• Maaş seviyesi. Önceki noktada olduğu gibi, şirketin faaliyet alanı en önemli rolü oynar – eğer iş alanınız büyük miktarda düşük vasıflı iş gücü istiyorsa, öncelikle AB ülkelerindeki en düşük maaşları olan ülkeleri düşünmelisiniz.

Avrupa’da En Düşük Vergilere Sahip Ülkeler

Avrupa’nın vergi manzarası bağlamında, Estonya, benzersiz ve yenilikçi vergi sistemi ile dikkat çekmektedir ve bu nedenle ülke, girişimciler ve yatırımcılar için en cazip yerlerden biri haline gelmiştir. Estonya’nın kar dağıtılmayan karları vergilendirmeme ilkesine dayanan vergi modeli, iş büyümesi ve gelişimi için önemli avantajlar sunmaktadır. Bu yazıda, şirketler için avantajlı vergi konusunda Avrupa’daki lider ülke olarak Estonya’ya odaklanacağız.

Estonya Vergi Sisteminin Özellikleri

Estonya, şirket karları için benzersiz bir vergi sistemi sunmaktadır; vergi yalnızca kar dağıtımı sırasında ödenir. Bu, şirkette yatırılan veya yeniden yatırılan karların vergilendirilmediği anlamına gelir, bu da yeniden yatırımı ve hızlandırılmış iş gelişimini teşvik eder. Bu yaklaşım, şirketlerin büyümesini ve yenilik yapmasını teşvik eder ve Estonya’yı Avrupa’da iş yapmak için en cazip yargı bölgelerinden biri yapar.

Estonya Vergi Modelinin İşletmeler İçin Avantajları

1. Yeniden yatırım teşviği. Karın bir kısmının vergilendirilmemesi, şirketlerin sermayelerini yeniden yatırımla etkili bir şekilde artırmalarına olanak tanır, bu da sürdürülebilir büyüme için kilit bir faktördür.
2. Şeffaflık ve basitlik. Estonya vergi sistemi yüksek derecede şeffaflık ve basitlik ile karakterizedir, bu da idari engelleri ve uyum maliyetlerini azaltır.
3. Uluslararası iş desteği. Estonya, gelişmiş dijital altyapısı ve e-Residency sistemi aracılığıyla çevrimiçi iş yönetimi olanağı ile uluslararası şirketler için uygun koşullar sunar.
4. Başlangıçlar için vergi teşvikleri. Ülke, çeşitli vergi teşvikleri ve destekler sunarak, Avrupa’daki yenilikçi girişimcilik için en iyi platformlardan biri haline gelir.

Sonuç: Estonya, iş için avantajlı vergi konusunda Avrupa’da liderdir. Yeniden yatırımı ve yeniliği teşvik eden, şeffaflık ve idare kolaylığı sağlayan, ayrıca uluslararası ve yenilikçi işletmelere güçlü destek sunan benzersiz vergi sistemi, Estonya’da şirketlerin gelişmesi ve operasyonlarını genişletmesi için ideal koşullar yaratır. Bu faktörler, ülkeyi iş vergi yükümlülüklerini optimize ederek iş verimliliğini maksimize etmeye çalışan girişimciler için Avrupa haritasında cazip bir nokta yapmaktadır.

Avrupa’da En Düşük Gelir Vergileri

Çalışma ve yaşam için optimal vergi koşullarını ararken, Avrupa çeşitli vergi sistemleri sunar. Avrupa ülkeleri arasında, Estonya kişisel gelir vergisi açısından en cazip koşulları sunan ülke olarak öne çıkmaktadır. Bu makalede, neden Estonya’nın Avrupa’da kişisel gelir vergisi açısından öncü olduğunu daha yakından inceleyeceğiz.

Estonya’da Gelir Vergisinin Özellikleri

Estonya, Avrupa’nın en cömert vergi oranlarından biri olarak kabul edilen kademeli kişisel gelir vergisi oranını uygular. Kişisel gelir vergisi %20’dir, ancak vergi indirimleri sistemi vergi matrahında önemli bir azalma sağlar ve gerçek vergi oranını Avrupa’nın en düşüklerinden biri yapar.

Estonya Vergi Sisteminin Avantajları

1. Anlaşılırlık ve şeffaflık. Estonya vergi sistemi yüksek derecede anlaşılırlık ve şeffaflık ile karakterizedir. Vergilerin beyanı ve ödenmesi sürecinin basitliği, mükelleflerin idari yükünü azaltır.
2. Vergi avantajları ve indirimler. Estonya, bireyler için geniş bir vergi muafiyeti ve indirim yelpazesi sunar, bu da vergilendirilebilir geliri ve dolayısıyla ödenecek vergi miktarını önemli ölçüde azaltabilir.
3. Yatırımı teşvik etme. Estonya vergi sisteminin bir özelliği, yeniden yatırılan karlar üzerinde vergi olmamasıdır, bu da yatırımı teşvik eder ve sermaye büyümesini destekler.
4. Dijitalleşme. Estonya, kamu hizmetlerinin dijitalleşmesinde dünya lideridir, bu da vergi beyanını basitleştirir ve mümkün olduğunca konforlu hale getirir.

Diğer Avrupa Ülkeleri ile Karşılaştırma

Birçok Avrupa ülkesi önemli ölçüde daha yüksek gelir vergisi oranlarına ve daha karmaşık vergi ve idare sistemlerine sahipken, Estonya bireyler için daha cazip koşullar sunar. Bu, sadece mükelleflerin mali yükünü azaltmakla kalmaz, aynı zamanda yüksek nitelikli uzmanlar ve yatırımcıları ülkeye çekmeye de yardımcı olur.

Sonuç: Estonya, modern Avrupa ekonomisinde iş gelişimini teşvik eden ve yabancı uzmanları çeken bir vergi sistemi oluşturmanın mümkün olduğunu göstermektedir. Düşük vergi oranlarının, basitlik ve şeffaflığın birleşimi, Estonya’yı Avrupa’da yaşamak ve çalışmak için en cazip ülkelerden biri yapar. Böylece Estonya, Avrupa’daki kişisel gelir vergisi açısından lider konumunu sürdürmekle kalmaz, aynı zamanda uluslararası düzeyde başarılı vergi politikasının bir örneği olarak hizmet eder.

Avrupa’da İşletmeler İçin En Düşük Vergiler

Günümüz dünyasında, iş yapmak için ülke seçimi genellikle devletin vergi politikası tarafından belirlenir. Avrupa, çeşitli vergi sistemleri ile girişimcilere vergi yükümlülüklerini optimize etme fırsatları sunar. Bu bağlamda, Estonya, Avrupa’daki iş yapmak için en uygun vergi sistemlerinden birine sahip ülke olarak öne çıkar, şirketlerin gelişmesi ve yatırımları çekmesi için benzersiz koşullar sunar.

Estonya Vergi Sisteminin Özellikleri

Estonya, şirket gelirlerinin vergilendirilmesinde devrim niteliğinde bir model sunar; vergi yalnızca karlar temettü olarak dağıtıldığında ödenir. Kurumlar vergisi oranı %20’dir, ancak temettüler ödenene kadar şirket karları vergi olmadan yeniden yatırılabilir. Bu, iş büyümesi ve gelişimi için teşvikler yaratır ve şirketlerin sermayelerini etkili bir şekilde kullanmalarına ve artırmalarına olanak tanır.

İşletme Avantajları

1. Yeniden yatırım teşviği. Karların dağıtımı ertelenmiş vergiyle vergilendirilmesi, şirketlerin kazançlarını yeniden yatırmalarını teşvik eder, bu da iş gelişimini ve genişlemesini hızlandırır.
2. Sadelik ve şeffaflık. Estonya vergi sistemi yüksek derecede sadelik ve şeffaflık ile karakterizedir, bu da şirketlerin idari yükünü ve vergi anlaşmazlıkları riskini azaltır.
3. Yeniliği destekleme. Estonya, çeşitli vergi teşvikleri ve destek programları sunarak yenilikçi projeler ve girişimleri aktif olarak destekler, bu da ülkeyi teknoloji şirketleri için cazip hale getirir.
4. Dijital ekonomi. Gelişmiş e-devlet altyapısı sayesinde, Estonya dijital ortamda iş yapma için benzersiz fırsatlar sunar, birçok prosedürü basitleştirir ve daha erişilebilir hale getirir.

Diğer Avrupa Ülkeleri ile Karşılaştırma

Daha geleneksel ve bazen daha yük getirici vergi sistemlerine sahip diğer Avrupa ülkeleriyle kıyaslandığında, Estonya iş yapmak için bir dizi tartışmasız avantaj sunar. Bu, vergi planlaması ve vergi yükümlülüklerinin optimizasyonu konusunda etkili çözümler arayan yatırımcılar ve girişimciler için onu en cazip yargı bölgelerinden biri yapar.

Sonuç: Estonya, iş için vergi sisteminin cazibesi açısından Avrupa’da liderdir. Yenilikçi vergi yaklaşımı, yeniden yatırım teşviki, idare kolaylığı ve dijitalleşmeye vurgu, çeşitli büyüklükteki şirketlerin gelişimi için uygun koşullar yaratır. Böylece Estonya, sadece Avrupa’da iş için en düşük vergileri sunmakla kalmaz, aynı zamanda devlet vergi politikasının ekonomik büyüme ve yeniliği nasıl teşvik edebileceğine dair bir örnek sergiler.

Avrupa’da Serbest Çalışanlar İçin En Düşük Vergiler

Küreselleşen dünyada ve dijital ekonominin gelişiminde, serbest çalışmak giderek daha popüler bir istihdam biçimi haline gelmektedir. Avrupa, çeşitli vergi sistemleri ile serbest çalışanlara geniş bir fırsatlar yelpazesi sunar. Ancak, bir faaliyet kaydetmek için ülke seçerken yalnızca vergi miktarını değil, aynı zamanda iş yapmanın rahatlığını da göz önünde bulundurmak önemlidir. Bu bağlamda, Estonya, uygun vergi politikası ve gelişmiş e-devlet altyapısı nedeniyle serbest çalışanlar için en cazip yargı bölgelerinden biri olarak öne çıkmaktadır.

Estonya’da Serbest Çalışanların Vergilendirilmesi Özellikleri

Estonya, serbest çalışanların işlerini e-Residency sistemi aracılığıyla yürütmeleri için benzersiz bir fırsat sunar. Bu, iş yönetimini kolaylaştırmanın yanı sıra vergi yükümlülüklerini optimize etmeyi de sağlar. Kişisel gelir vergisi %20’dir, ancak vergi muafiyetleri ve indirimler, vergi yükünü önemli ölçüde azaltabilir.

Serbest Çalışanlar İçin Avantajlar

1. Sadelik ve erişilebilirlik. e-Residency aracılığıyla iş kaydı ve yönetimi, tüm dünyadaki serbest çalışanlar için süreci olabildiğince basit ve erişilebilir hale getirir.
2. Vergi optimizasyonu. Estonya vergi sistemi, serbest çalışanların gelirine uygulanabilecek muafiyetler ve indirimler dahil vergi optimizasyonu fırsatları sunar.
3. Devlet desteği. Estonya hükümeti, çeşitli destek ve eğitim programları sunarak serbest çalışanlar ve girişimcileri aktif olarak destekler.
4. Dijital altyapı. Gelişmiş dijital altyapı sayesinde, serbest çalışanlar işlerini verimli bir şekilde yönetebilir, müşterilerle iletişim kurabilir ve devlet hizmetlerine çevrimiçi olarak erişebilir.

Diğer Avrupa Ülkeleri ile Karşılaştırma

Diğer Avrupa ülkeleriyle kıyaslandığında, Estonya serbest çalışanlar için en cazip koşulları sunar. Düşük vergi oranı, vergi optimizasyonu olanağı, ayrıca iş yapmanın rahatlığı ve basitliği, Estonya’yı uluslararası serbest çalışanlar için cazip bir yargı bölgesi yapar.

Sonuç: Estonya’yı serbest çalışanın faaliyeti için bir yargı bölgesi olarak seçmek, yalnızca vergi yükümlülüklerini optimize etmekle kalmaz, aynı zamanda konforlu ve etkili bir iş yönetim sistemine erişim sağlar. Estonya’nın vergi sistemi avantajları ve gelişmiş dijital altyapısı, serbest çalışanlar için işlerini yönetirken verimliliği maksimize etmeyi ve idari engelleri en aza indirmeyi amaçlayan Avrupa’daki en cazip ülkelerden biri haline getirir.

AB Ülkelerinde En Düşük İthalat Vergileri

İthalat vergileri, ülkeler arasındaki ekonomik ilişkileri etkileyen önemli bir ticaret politikası aracıdır. Avrupa Birliği’nde (AB), tarife ve vergiler, gümrük birliğine üye tüm ülkeler için uyumlu hale getirilmiştir, ancak çeşitli ticaret anlaşmaları ve ekonomik bölgeler sayesinde özel ithalat koşulları sunan bazı ülkeler ve bölgeler bulunmaktadır. Bu makalede, hangi AB ülkelerinin en düşük ithalat vergilerini sunduğunu ve bunun uluslararası girişimcilere ne tür avantajlar sağlayabileceğini inceleyeceğiz.

AB ve İthalat Vergileri: Genel Görünüm

AB, AB dışından ithal edilen mallara Ortak Tarife Oranı (CTR) uygular. Ancak, birçok ticaret anlaşması sayesinde, belirli ülkelerden gelen mallar indirilmiş oranlarla veya hatta vergi muafiyeti ile ithal edilebilir. AB içindeki bazı özel ekonomik bölgeler ve bölgeler de ithalat için avantajlı koşullar sunabilir.

En Avantajlı Ülkeler

1. Hollanda. Stratejik konumu ve dünyanın en büyük limanlarından biri olan Rotterdam Limanı sayesinde Hollanda, malların ithalatı ve transitinde avantajlı koşullar sunar. Ülke, lojistik avantajlarını etkin bir şekilde kullanarak basitleştirilmiş gümrük prosedürleri ve özel ekonomik bölgeler sunar.
2. Belçika. Belçika, Antwerp Limanı ile benzer lojistik avantajlar sunar. Ülke, verimli gümrük sistemi ve hızlandırılmış ithalat işleme kanalları ile tanınır.
3. Lüksemburg. Kendi deniz limanlarının olmamasına rağmen, Lüksemburg, avantajlı vergi yasaları ve gelişmiş lojistik altyapısı sayesinde ithalat için cazip koşullar sunar.
4. Malta. Malta, özellikle hizmetler ve teknoloji sektörlerinde ithalat için özel koşullar sunar ve yabancı yatırımları çekme ve ekonomiyi geliştirme politikası nedeniyle cazip hale gelir.

Ticaret Anlaşmalarının Önemi

AB’nin üçüncü ülkelerle yaptığı ticaret anlaşmaları, Avrupa işletmeleri için düşük ithalat vergilerinin sağlanmasında önemli bir rol oynar. Bu anlaşmalara katılan ülkeler, belirli ürün kategorilerinde önemli ölçüde indirilmiş oranlar veya tamamen muafiyet avantajlarından yararlanabilirler.

Sonuç: Bir ülkeyi Avrupa Birliği’ne mal ithalatı için seçme kararı birçok faktöre bağlıdır; lojistik, gümrük prosedürleri ve vergi politikası gibi. Hollanda, Belçika, Lüksemburg ve Malta, ithalat vergileri açısından cazip yargı bölgeleri sunar ve uluslararası girişimciler için önemli avantajlar sağlayabilir. Ancak, vergi stratejisi seçerken, seçilen ülkenin ticaretinin tüm maliyetleri ve potansiyel faydalarını analiz etmek de önemlidir.

Vergi karşılaştırması Avrupa

Vergi politikaları Avrupa çapında büyük farklılıklar göstermektedir ve bu durum, vergi oranlarına ve düzenleyici ortamlara bağlı olarak kıtayı belirli bölgelerdeki uluslararası yatırımcılar için cazip hale getirmektedir. Bu yazıda yatırımcıların ve girişimcilerin ticari faaliyetlerini planlarken bilinçli seçimler yapmalarına yardımcı olmak için Avrupa’da en yüksek ve en düşük vergi oranlarına sahip ülkelere bakacağız.

Verginin yüksek olduğu ülkeler

1. Danimarka. Danimarka sıklıkla dünyadaki en yüksek vergilendirme düzeylerinden birine sahip ülke olarak öne çıkıyor. Bireyler için standart gelir vergisi oranı, tüm belediye ve eyalet vergileri dahil olmak üzere %55,9’a kadar çıkabilir. Bunun nedeni sosyal güvencelerin ve yaşam kalitesinin yüksek olmasıdır.
2. İsveç. İsveç’in vergileri de yüksektir; en yüksek kişisel gelir vergisi oranı yaklaşık yüzde 52’dir. Danimarka’da olduğu gibi, yüksek vergiler kapsamlı sosyal koruma ve kamu hizmetlerinin finansmanına gidiyor.
3. Belçika. Belçika, %50’ye varan kişisel gelir vergisi oranıyla AB’deki en yüksek vergi oranlarından birine sahiptir. Belçika’daki vergi sistemi karmaşıktır; birçok yerel ve bölgesel vergi genel vergi yükünü artırmaktadır.

Düşük vergili ülkeler

1. Bulgaristan. Bulgaristan Bulgaristan, %10’luk sabit kurumlar vergisi ve kişisel gelir vergisi oranıyla Avrupa Birliği’ndeki en düşük vergi oranlarından birini sunmaktadır. Bu, ülkeyi yabancı yatırımcılar ve ticari göç açısından çekici kılıyor.
2. İrlanda. İrlanda, Avrupa’daki en düşük oranlardan biri olan %12,5’lik kurumlar vergisi oranıyla tanınıyor. Bu, İrlanda’nın önemli bir finans merkezi haline gelmesine ve özellikle yüksek teknoloji sektöründen birçok uluslararası şirketin ilgisini çekmesine katkıda bulundu.
3. Kıbrıs. Kıbrıs, %12,5 oranında kurumlar vergisi oranı ve yabancı yatırımcılara yönelik bir dizi vergi teşviki sunarak, onu uluslararası ticaret için popüler bir seçim haline getiriyor. Ayrıca Kıbrıs, temettü ve faizlerde özel vergi uygulamasından yararlanabilecek yatırımcılar için avantajlı bir programa sahiptir.

Sonuç

Avrupa’da iş yapılacak ülkenin seçimi büyük ölçüde vergi politikasına ve ekonomik ortama bağlıdır. Yüksek vergili bölgeler yüksek düzeyde sosyal koruma ve gelişmiş altyapı sunma eğilimindeyken, düşük vergili bölgeler avantajlı vergi oranlarına ve daha az bürokrasiye sahip işletmeleri cezbetmektedir. Vergi stratejisi ile iş hedefleri arasında en iyi uyumu sağlamak için bir şirketin nereye kurulacağına karar vermeden önce tüm hususları dikkatlice analiz etmek önemlidir.

Avrupa’da Vergi Optimizasyonu

Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) araştırmalarına göre, kurumsal vergiler Avrupa’da ekonomik büyüme üzerinde en fazla zararı verirken, kişisel gelir vergileri ve tüketim vergileri daha az zararlıdır. Emlak vergileri ise bir ülkenin ekonomik büyümesi üzerinde en az etkiye sahiptir. Rekabetçi ve nötr bir vergi kodu, ülkenin sürdürülebilir ekonomik büyümesine katkıda bulunur ve yeterli kamu fonu toplarken, yabancı yatırımları da çeker.

Estonya, Avrupa’daki en iyi vergi derecelendirmesine onuncu yılını da geride bırakarak sahip olmuştur. İlk olarak, %20’lik kurumsal gelir vergisi oranı yalnızca dağıtılan karlar için uygulanır. İkinci olarak, Estonya’nın kişisel gelir vergisi oranı %20’dir ve kişisel temettü gelirine uygulanmaz. Üçüncü olarak, emlak vergisi yalnızca arazi değerine uygulanır, gayrimenkul veya sermaye değerine değil. Son olarak, ülke, yerli şirketlerin elde ettiği yabancı karların iç vergiye tabi olmaktan muaf tutulduğu bir bölgesel vergi sistemi uygular.

Avrupa Vergi Rekabetçiliği Endeksi

Estonya

İsviçre

Çek Cumhuriyeti

Lüksemburg

Litvanya

Vergi Rekabetçiliği Açısından En İyi AB Ülkeleri Genel Görünüm

Estonya

• Estonya, Uluslararası Vergi Rekabetçiliği Endeksi’nde 10. yılını da 1. sırada tamamladı.
• Estonya’nın kurumsal gelir vergisi sistemi yalnızca dağıtılan karları vergilendirir, bu da şirketlerin karlarını vergi ödemeden yeniden yatırmalarına olanak tanır.
• Emlak vergileri yalnızca arazi değerine uygulanır.

İsviçre

• İsviçre, makine, bina ve maddi olmayan varlık yatırımları için ortalamanın üzerinde geri ödeme koşullarına sahiptir.
• İsviçre, 102 ülkeyle kapsamlı bir vergi anlaşmaları ağına sahiptir ve CFC (kontrol edilen yabancı şirketler) kurallarına sahip değildir – CFC kuralları, şirketlerin yüksek vergi oranlarına sahip ülkelerden düşük vergi oranlarına sahip ülkelere yüksek mobil gelir formlarını kullanarak vergi öncesi karlarını kaydırmalarını önlemeyi amaçlar.

Çek Cumhuriyeti

• %19’luk kurumsal vergi oranı OECD ortalamasının (23.6%) altındadır.
• KDV numarası almak için yüksek eşik.
• Çek Cumhuriyeti, yabancı temettü ve diğer Avrupa ülkelerindeki sermaye kazançları ile birlikte kapsamlı bir vergi anlaşmaları ağına sahip olan bir bölgesel vergi sistemine sahiptir.

Lüksemburg

• Bir varlık, örneğin hisse senedi, en az altı ay boyunca tutulursa, sermaye kazançları vergiden muaftır, bu da uzun vadeli tasarrufları teşvik eder.

Litvanya

• Litvanya’daki kurumsal vergi oranı %15’tir, bu da AB ortalamasından önemli ölçüde düşüktür.
• Litvanya’daki işgücü vergileri AB ortalamasından düşüktür.

Avrupa’daki En Az Rekabetçi Vergi Sistemleri

İtalya, OECD’deki ikinci en az rekabetçi vergi sistemine sahiptir. İtalya’nın ayrı ayrı emlak satışları ve diğer gayrimenkul finansal işlemleri için birçok bozulmaya neden olan emlak vergisi ile birlikte bireysel varlıklar üzerinde bir servet vergisi bulunmaktadır. İtalya’nın nispeten yüksek KDV oranı (%22), OECD’deki beşinci en dar tüketim vergi tabanlarından biridir.

İtalya’nın yanı sıra Avrupa vergi rekabetçiliği sıralamasında en alt sıralarda yer alan diğer ülkeler – Fransa, Portekiz, Polonya, İspanya – genellikle nispeten yüksek marjinal kurumsal gelir vergisi oranlarına sahip veya birden fazla vergi kuralı katmanına sahiptir. Sıralamanın en altındaki beş ülkenin tümü, AB ortalamasının üzerinde kurumsal vergi oranlarına sahiptir.

Düşük kurumsal vergi oranına rağmen İrlanda sıralamada düşük yer almaktadır. Bu, kişisel gelir ve temettüler üzerindeki yüksek vergiler ve nispeten dar KDV tabanı nedeniyle olmaktadır. Beş en düşük sıralamada yer alan ülkenin hepsinde olağanüstü yüksek kurumsal gelir vergisi oranları vardır, bu oranlar %25.825 ile %35 arasında değişmektedir. Beş en düşük sıralamadaki ülkelerden dördü, ortalama gelirden önemli ölçüde yüksek olan olağanüstü yüksek üst gelir vergi eşiklerine sahiptir. Portekiz, %31.5 ile en yüksek toplam kurumsal gelir vergisi oranına sahiptir. Portekiz ayrıca, ek vergiler dahil %53’lük yüksek bir kişisel gelir vergisi oranına sahiptir.

Macaristan, OECD’deki en düşük maksimum kurumsal gelir vergisi oranına (%9) sahip olup, bunu %12.5 ile İrlanda ve %15 ile Litvanya takip etmektedir. Estonya’da böyle bir vergi bulunmamaktadır.

Zarar Karşılığı Kuralları: İleriye ve Geriye Dönük

Macaristan, Polonya ve Slovakya, şirket zararlarının ileriye dönük taşınması konusunda en katı hükümlere sahiptir (gelecek yıl): ileriye dönük taşımalar yasaklanmıştır ve taşımalar yalnızca beş yıl ile sınırlı kalmakla kalmayıp, ayrıca vergilendirilebilir gelirin %50’si ile de sınırlıdır. 2023 yılında, sadece Estonya ve Letonya sistemleri sınırsız zarar taşınmasına izin vermektedir.

Sermaye Harcamaları Geri Ödemesi: Makine, Bina ve Maddi Olmayan Varlıklar

Estonya ve Letonya, mevcut sermaye yatırımlarının %100’ünü mahsup etmeye izin veren ülkelerdir, çünkü kurumsal vergi yalnızca dağıtılan karlar üzerine uygulanır ve dolayısıyla nakit akışına bağlıdır.

Portekiz, Lüksemburg, Almanya ve Fransa, kurumsal gelir vergisi tabanlarının tamamına veya bir kısmına gelir vergisi uygular.

Çoğu ülke kişisel geliri iki şekilde vergilendirir. İlk olarak, ülkeler, işten elde edilen gelire gelir vergisi ve bordro vergileri uygular. Bu vergilerin yapısı, insanların çalışma kararlarını, ek yarı zamanlı işlere girip girmemeyi veya ailenin ikinci ekmeği getiren bireyin çalışıp çalışmayacağını etkileyebilir. İkinci olarak, bireylerin tasarrufları sermaye kazançları ve temettü vergileri yoluyla vergilendirilir. Çoğu durumda, bu vergiler kurumsal gelir vergisinin ikinci aşamasını temsil eder ve ne kadar tasarruf edileceği ve yatırım yapılacağı hakkında kararları etkileyebilir. Yüksek sermaye kazançları ve temettü vergileri, bir ülkedeki toplam tasarruf ve yatırımı azaltabilir.

Çoğu ülkede kişisel gelir vergisi sistemleri ilerlemeli bir vergi yapısına sahiptir. Bu, insanların daha fazla gelir elde ettikçe daha yüksek vergi oranlarına sahip bir vergi kategorisine geçmeleri anlamına gelir. Maksimum yasal kişisel gelir vergisi oranı, belirli bir seviyenin üzerindeki tüm gelirler için maksimum vergi oranıdır.

Slovenya, %67.5 ile en yüksek toplam yasal kişisel gelir vergisi oranına (çalışan sosyal katkıları dahil) sahiptir. Estonya ise %21.6 ile en düşük orana sahiptir.

Ücret gelirinin yanı sıra, birçok ülkede bireysel gelir vergisi sistemleri yatırım gelirini sermaye kazançları ve temettüler yoluyla vergilendirir.

Sermaye kazançları, bir bireyin bir varlığı (genellikle kurumsal hisse senedi) bir dönemde satın alıp başka bir dönemde kârla satması durumunda oluşur. Temettü, bireyler için kurumsal kârlardan yapılan vergi sonrası ödemedir.

Sermaye kazançları vergileri ve kişisel temettü vergileri, kurumsal kârlardan çift vergilendirme şeklinde bir vergi yükü oluşturarak sermaye üzerindeki vergi yükünü artırır. Bir şirket kâr elde ettiğinde, kurumsal gelir vergisi öder. Ardından genellikle iki şeyden birini yapabilir. Şirket, vergi sonrası kârları saklayabilir, bu da işin değerini artırır ve dolayısıyla hisse senedinin fiyatını artırır. Hissedarlar hisse senedini satar ve bu kâr üzerinden vergi öderler. Alternatif olarak, bir şirket, vergi sonrası kârları temettü olarak hissedarlara dağıtabilir. Temettü alan hissedarlar, bu gelir üzerinden temettü vergisi öderler.

Örnek:

1 milyon dolar vergiye tabi kâr elde eden ve %20 kurumsal gelir vergisi ödeyen bir şirket, şirkette yeniden yatırılacak 800,000 dolara sahip olur, bu da hisse senedinin değerini artırır veya temettü ödemek için kullanılabilir. Hissedar, hisse senedinin satışından veya şirketin temettülerinden elde edilen kazanç üzerinden ek %20 vergi ödeyebilir. Sonuç olarak, sistem iş kârlarını %36 oranında vergilendirir. Bir yatırımın %10 gerçek getiri sağlamasını uman bir kişi, vergi sonrası yalnızca %6.4 kâr görebilir.

KDV/Satış Vergisi Muafiyet Eşiği

Çoğu OECD ülkesi KDV/satış vergisi muafiyeti için eşikler belirler. Bir işletmenin yıllık geliri belirli bir eşik değerinin altında ise, KDV sistemine katılma zorunluluğu bulunmaz. Bu, küçük işletmelerin – bu eşikten yüksek işletmelerin aksine – tüketicilere satılan ürünler üzerinde KDV tahsil etmemesi anlamına gelir, ancak işletme maliyetleri üzerindeki ödenmiş KDV’yi geri alamazlar. Çok küçük işletmeleri vergiden muaf tutmak idari ve uyum maliyetlerini azaltırken, gereğinden yüksek eşikler, daha küçük işletmeleri daha büyüklerine kıyasla avantajlı hale getirerek bozulmalara neden olur.

Emlak Vergisi

Emlak vergileri, bir kişi veya kuruluşun varlıkları üzerindeki devlet vergileridir. Toplama yöntemleri ve aralıkları, emlak vergisinin türüne göre büyük ölçüde değişir. Örneğin, miras vergileri, bir kişi öldüğünde ve malvarlığı mirasçılara geçtiğinde tahsil edilir. Emlak vergileri ise, genellikle yıllık olarak, arazi ve gayrimenkul gibi vergilendirilebilir mülklerin değerine dayanır. Arazi vergileri hariç, çoğu emlak vergisi ekonomik bozulmalara yol açar ve ekonominin uzun vadeli verimliliği üzerinde olumsuz etkiler yaratır.

Emlak Vergileri

Birçok ülke ayrıca bir kişinin serveti üzerinde emlak vergileri uygular. Bu vergiler, bir kişinin ölümündeki malvarlığı veya ölen kişinin malvarlığından mirasçılara aktarılan varlıklar üzerinde tahsil edilen miras veya intikal vergileri şeklinde olabilir. Bu vergiler ayrıca bir kişinin serveti üzerinde tekrarlanan bir vergi şeklinde de olabilir. Miras ve intikal vergileri, yatırım veya üretim için mevcut kaynakları sınırlar ve tasarruf etme ve yatırım yapma teşviklerini azaltır. Bu yatırım azalması ekonomik büyüme üzerinde olumsuz bir etki yaratır. Ayrıca, bu vergiler, özellikle miras ve intikal vergileri, belirli planlama teknikleriyle kaçınılabilir, bu da verginin verimsiz ve gereğinden karmaşık bir hükümet gelir kaynağı olmasına neden olur.

Miras ve hediye vergileri, vergi mükellefleri için önemli maliyetler yaratırken, devlet için ihmal edilebilir miktarda gelir sağlar. OECD verilerine göre, OECD ülkelerindeki miras, intikal ve hediye vergileri, vergi gelirinin ortalama %0.15’ini oluştururken, en yüksek tutar Fransa’da %0.74 ile toplanmıştır, bazı durumlarda Fransa’nın en yüksek miras vergisi oranı %60’a kadar çıkmaktadır.

Miras, intikal veya hediye vergileri bulunmayan Avrupa ülkeleri: Avusturya, Estonya, İsrail, Letonya, Norveç, Slovakya ve İsveç.

Emlak Devir Vergileri

Emlak devir vergileri, gayrimenkullerin (gayrimenkul, arazi iyileştirmeleri, makineler) bir kişiden veya şirketten diğerine transferi üzerine uygulanan vergilerdir. Çek Cumhuriyeti, Estonya, Litvanya ve Slovakya’da emlak devir vergileri bulunmamaktadır.

Yabancı Yatırımcılara Temettü, Faiz ve Royalti Üzerinden Kaynak Vergileri

İsviçre, temettü ve faiz ödemeleri üzerinde en yüksek kaynak vergisi oranlarına sahip olup, İsviçre şirketlerinin yabancı tüzel kişiler veya bireylere yapılan temettü veya faiz ödemelerinin %35’ini kesintiye tabi tutmalarını gerektirir. Estonya, Macaristan ve Letonya, temettü veya faiz üzerinde vergi tahsil etmemektedir.

Royaltilerle ilgili olarak, Belçika firmalardan en yüksek oranı, %30’u kesmelerini gerektirir. Macaristan, Letonya, Lüksemburg, Hollanda, Norveç, İsveç ve İsviçre, firmaların royalti ödemeleri için vergi kesintisi yapmalarını talep etmemektedir.

Ayrıca, Regulated United Europe avukatları, Avrupa’da kripto lisansı almak için hukuki hizmetler sunmaktadır.