چگونه کارگزاری فارکس خود را راه اندازی کنید

90٪ از تمام معامله گران فارکس تمام پول خود را در چند ماه اول از دست می دهند. بقیه درآمد ثابتی دریافت می کنند، اما در عین حال دائماً برای دسترسی به بازار و خدمات تراکنش پرداخت می کنند و بیشتر این پول به سایت های کارگزاری می رود. در این مقاله، وکلای Rregulated United Europeمی‌خواهند بگویند چگونه می‌توان چنین پلتفرم اینترنتی ایجاد کرد و سهم خود را از سود در بزرگترین بازار مالی کره زمین به دست آورد.

ترتیب

راه‌اندازی یک پلتفرم برای تجارت در فارکس رویداد پیچیده و هزینه‌بری است که نیاز به آماده‌سازی دقیق دارد.

این فرآیند شامل موارد زیر است:

1. تحقیقات بازاریابی. مهم است که پیش از آنکه رقبای خود را مطالعه کنید و درک کنید که مخاطب هدف شما کیست: سن، جنسیت، علایق، سطح درآمد، کشور و غیره. این موضوع به طور عمده به محل ثبت شخصیت حقوقی، رویکرد به ترویج پلتفرم، تعداد زبان‌های پشتیبانی شده و سایر موارد بستگی دارد.
2. تشکیل سرمایه اولیه. هنگام شروع کسب‌وکار کارگزاری، لازم است تخصیص بودجه برای پوشش هزینه‌های جاری چندین ماه را برنامه‌ریزی کنید. برای این کار، باید اندازه بودجه عملیاتی و تجاری را تعیین کرده و آن‌ها را پر کنید.
3. ثبت شرکت کارگزاری. برای پذیرش پول از معامله‌گران، نیاز است که یک حساب جاری در بانک برای شخصیت حقوقی با مجوز کارگزاری باز کنید.
4. توافق با ارائه‌دهندگان خدمات پرداخت (PSP). توصیه می‌شود رابطه‌ای با چندین PSP برقرار کنید تا ریسک‌های مرتبط با تسویه‌های مالی را متنوع کنید.
5. انتخاب نوع پلتفرم معاملاتی. این‌ها به سه نوع تقسیم می‌شوند: Market Maker، STP، ECN.

موارد مرتبط با تحقیقات بازار و تشکیل سرمایه اولیه نیاز به توضیحات اضافی ندارند، زیرا برای هر نوع کسب‌وکار معمولی هستند. سایر موارد (در مورد راه‌اندازی پلتفرم معاملاتی فارکس) منحصر به فرد هستند و نیاز به توجه ویژه دارند.

ثبت شرکت و اخذ مجوز

مرکزهای جهانی فارکس شناخته‌شده. چندین شرکت بین‌المللی وجود دارد که می‌توان در آن‌ها شرکت را ثبت کرده و مجوز کارگزاری مطابق با مقررات مالی کشور انتخابی دریافت کرد.

با این مجوز می‌توانید:

• خدمات کارگزاری و سایر خدمات مالی را ارائه دهید؛
• با بهره‌مندی از مالیات کم یا صفر، سود را بهینه کنید؛
• دارایی‌های مشتریان را نگهداری و کنترل کنید؛
• شرایط بهتری را با بانک‌ها به دست آورید؛
• در سطح جهانی کار کنید.

مرکزهای مالی شناخته‌شده شامل ایالات متحده، بریتانیا، مالزی و بلیز هستند. هنگ‌کنگ، سنگاپور و ژاپن در رتبه‌های بعدی قرار دارند. در این کشورها مشکلی با تنظیم دولتی فعالیت‌های فارکس و کنترل فعالیت‌های مالی وجود ندارد، بنابراین پلتفرم‌های معاملاتی با چنین ثبت‌نام‌هایی مورد اعتماد هستند. با این حال، مجوز کارگزاری فارکس در کشورهای فوق هزینه زیادی دارد و ثبت‌نام آن زمان زیادی می‌برد (تا یک سال).

کشورهای آفشور. برای تسریع این فرآیند و کاهش هزینه‌ها، می‌توانید یک شرکت آفشور ثبت کنید و به طور ساده‌تر مجوز فارکس دریافت کنید. برای این کار، مناسب است:

1. جزایر ویرجین بریتانیا
2. سنت وینسنت و گرنادین‌ها
3. سیشل
4. جزایر کیمن
5. وانواتو
6. شهر پاناما

افتتاح یک شرکت فارکس در منطقه آفشور برای استارتاپ‌ها و شرکت‌هایی که می‌خواهند مدل کسب‌وکار خود را در مقیاس کوچک آزمایش کنند، مناسب‌ترین گزینه است و بعداً می‌توانید مجوز فارکس کلاس A دریافت کنید.

انتخاب پلتفرم معاملاتی

Marketmakers و ربات‌های معاملاتی

ویژگی کلیدی. Marketmakers مراکز معاملاتی ایجاد می‌کنند که قیمت‌های «مصنوعی» برای جفت ارزهای خاص ارائه می‌دهند. وقتی یک کاربر در چنین سایت‌هایی شرط‌بندی می‌کند، او در برابر کارگزار بازی می‌کند. در صورت پیروزی، معامله‌گر پاداشی دریافت می‌کند – تفاوت در ارزش دارایی و در صورت باخت، کارگزار تفاوت را برای خود برمی‌دارد.

Marketmakers سه وظیفه را انجام می‌دهند:

1. ارائه نرخ‌های تقاضا و عرضه برای جفت ارزهای خاص.
2. تعهد به انجام معاملات با تمامی معامله‌گران بر اساس قیمت‌های مندرج در جدول‌های مرکز معاملاتی.
3. تحمل ریسک‌های مالی برای هر موقعیت.

Marketmakers سود را از تفاوت بین قیمت خرید و فروش دارایی به دست می‌آورند. به عبارت دیگر: ضرر یک معامله‌گر در یک معامله، سود کارگزار است. به همین دلیل است که این نوع پلتفرم‌های معاملاتی با احتیاط مورد استفاده قرار می‌گیرند، زیرا نگرانی‌هایی (و پیشینه‌های تأیید شده) درباره امکان دستکاری نرخ از سوی پلتفرم به ضرر معامله‌گران وجود دارد.

STP Broker

STP مخفف Straight Through Processing – چنین پلتفرم‌های معاملاتی سفارشات مشتریان را به تأمین‌کنندگان نقدینگی (بانک‌ها یا استخرهای نقدینگی) ارسال می‌کنند و بدین ترتیب از تضاد منافع جلوگیری می‌کنند. ایده‌آل این است که سفارش به چندین تأمین‌کننده ارسال شود که درخواست را با شرایط مختلف در بازار بین‌بانکی قرار می‌دهند و سپس درخواست با بهترین قیمت موجود اجرا می‌شود. این نوع پلتفرم‌های معاملاتی فارکس از طریق کمیسیون‌ها و اسپردها سود می‌سازند. کمیسیون‌ها برای هر سفارش یا لات پرداخت می‌شود و میزان اسپردها معمولاً به نقدینگی هر بازار بستگی دارد.

ECN Broker

ECN مخفف Electronic Communications Network – پلتفرمی است که سفارشات معامله‌گران را مستقیماً به بازار فارکس هدایت می‌کند، معمولاً بدون واسطه. به این ترتیب، سفارشات معاملاتی با حداقل تأخیرها انجام می‌شود و به همین دلیل، معامله‌گران می‌توانند با حداکثر کارایی به دینامیک‌های بازار پاسخ دهند.

کارگزاران تضمین نمی‌کنند که سفارشات دقیقاً با قیمت مشخص‌شده توسط معامله‌گر در سفارش تجاری انجام شوند، زیرا سفارشات در بازار بین‌بانکی قرار می‌گیرند، جایی که «سفارشات تضمین‌شده» وجود ندارد (فقط مراکز معاملاتی چنین تضمین‌هایی را ارائه می‌دهند).

رویکردهای توسعه سایت

خرید پلتفرم. پلتفرم معاملاتی فارکس می‌تواند با قیمت ثابت خریداری شود که معمولاً نیاز به پرداخت حق عضویت نسبتاً کمی در ماه نیز دارد.

نمونه‌ها:

1. MetaTrader4 (MT4) یک ترمینال معاملاتی برای تجارت ارزهای فیات است که می‌تواند به سایت متصل شود با هزینه 100,000 دلار به علاوه 20,000 دلار برای 12 ماه یا 1,500 دلار در ماه. همچنین می‌توانید از MetaTrader5 (MT5) با لیست گسترده‌تری از دارایی‌ها برای تجارت استفاده کنید: سهام، ارزهای دیجیتال، ارزهای فیات و غیره.
2. ACT Forex. قیمت این ترمینال 25,000 دلار به علاوه 2,000 دلار ماهانه برای نگهداری است.

White label. همچنین می‌توانید از نرم‌افزارهای توسعه‌یافته برای راه‌اندازی پلتفرم معاملاتی با برندینگ شخصی استفاده کنید. با این رویکرد می‌توانید هزینه زیادی را صرفه‌جویی کنید، اما به قیمت از دست دادن فردیت در بسیاری از جنبه‌ها. گزینه ارزان‌ترین هزینه 5,000 دلار به علاوه 1,000-1,500 دلار در ماه خواهد بود.

اجاره پلتفرم فارکس. در اینجا قیمت‌ها می‌تواند از 1,000 تا 20,000 دلار در ماه متغیر باشد. این رویکرد امکان صرفه‌جویی در شروع کار را فراهم می‌کند، اما در بلندمدت بسیار گران‌تر از سایر گزینه‌ها خواهد بود.

عناصر بروکر فارکس و پلتفرم معاملاتی

توسعه پلتفرم معاملاتی فارکس می‌تواند به دو جهت عناصر اجباری و اضافی تقسیم شود. زمینه‌های توسعه زیر معمولاً اجباری هستند.

منطقه مشتری فارکس. مجموعه‌ای از ابزارهایی که معامله‌گران برای مدیریت دارایی‌های خود استفاده می‌کنند. این می‌تواند از سیستم‌های مدیریت دفتر پشتیبان تا برنامه‌های موبایل متغیر باشد. معمولاً توسعه منطقه مشتری شامل زمینه‌های زیر است:

• اتاق معامله‌گر؛
• ابزارهای دفتر پشتیبان؛
• سیستم‌های شراکت؛
• راه‌حل‌های پرداخت.

طراحی وبسایت. رابط پلتفرم باید ساده و قابل فهم باشد، به طوری که معامله‌گران به طور شهودی متوجه شوند که چه کاری باید انجام دهند و در کجا. علاوه بر این، طراحی باید پلتفرم را از رقبای خود متمایز کند. در این زمینه، باید به موارد زیر توجه کرد:

• برندینگ و توسعه راه‌حل‌های طراحی؛
• ادغام ترمینال معاملاتی (برای مثال، MT4) و CRM؛
• توسعه اسکریپت‌های کاربر برای رابط؛
• راهنماهای تعاملی.

بازاریابی آنلاین. تبلیغات به همان اندازه که جنبه‌های فناوری، طراحی عالی و درآمدزایی مهم است، اهمیت دارد، زیرا مهم نیست که پلتفرم شما چقدر عالی باشد اگر کسی از آن خبر نداشته باشد. بنابراین لازم است به موارد زیر پرداخته شود:

• ایجاد صفحات هدف؛
• بهینه‌سازی محتوای SEO؛
• برنامه‌های شراکت و سایت‌ها؛
• بنرها و بسیاری موارد دیگر.

CRM فارکس. سیستم‌های مدیریت ارتباط با مشتری باید فرآیند کامل فروش و ذخیره‌سازی دارایی‌ها را پشتیبانی کنند. بهترین روش ادغام آن با MT4 است و دسترسی تیم پروژه به تمام اطلاعات درباره معامله‌گران را فراهم می‌آورد. به این ترتیب، در پنل CRM باید موارد زیر انجام شود:

• ادغام با MT4؛
• مدیریت سرنخ‌ها و درخواست‌های مشتری؛
• مدیریت حساب‌های مشتری.

ویژگی‌های پیشرفته

یک پلتفرم معاملاتی خوب محدود به خرید و فروش دارایی‌های ارزی خارجی نیست. بهترین بازیگران بازار همچنین پشتیبانی از موارد زیر را در وبسایت خود ادغام می‌کنند:

• قراردادها و گزینه‌های تفاوت؛
• تجارت از طریق CFD
• تجارت مارجین.

علاوه بر این، مهم است که به کیفیت محتوای سایت توجه شود که به جذب مشتریان و افزایش وفاداری جامعه به طور کلی کمک می‌کند. به عنوان مثال، می‌توانید فید خبری راه‌اندازی کنید یا دوره‌های آموزشی، وبینارها و سخنرانی‌های آموزشی ایجاد کنید. این موضوع هم به کاربران و هم به موتورهای جستجو خوشایند است.

هنوز هم ارزش دارد که به معرفی حساب دمو توجه کنید. با کمک آن، معامله‌گران یاد خواهند گرفت که چگونه از پلتفرم شما استفاده کنند بدون آنکه ریسک از دست دادن پول واقعی را بپذیرند. علاوه بر این، حساب دمو می‌تواند در دوره آموزشی استفاده شود، اما در این صورت، دسترسی به آن باید رایگان باشد، به این معنی که نیازی به واریز سپرده نیست.

امنیت و شهرت

امنیت و شهرت، از دیدگاه معامله‌گر، به مسیر اطلاعات در شبکه و به نهادهای تنظیم‌کننده‌ای که شرکت کارگزاری را کنترل می‌کنند، بستگی دارد.

این نهادها شامل موارد زیر هستند:

1. BaFin – اداره نظارت مالی فدرال آلمان.
2. FCA و PRA – اداره رفتار مالی و اداره نظارت بر Prudential، بریتانیا.
3. NFA و CFTC – انجمن آینده‌نگری ملی و کمیسیون تجارت آتی کالا.
4. CySec – کمیسیون بورس و اوراق بهادار قبرس.

اگر سایت تحت صلاحیت یکی از این نهادها باشد، معامله‌گران و شرکای مالی بیشتر به آن اعتماد خواهند کرد. بنابراین، کاربران بیشتری خواهند داشت و شرایط بهتری برای همکاری فراهم می‌شود. از سوی دیگر، بودن تحت صلاحیت نهادهایی با سوابق سوال‌برانگیز، مردم را می‌ترساند.

علاوه بر این، مهم است که سایت به فهرست‌های اصلی پلتفرم‌های معاملاتی فارکس اضافه شود. چنین منابعی شهرت شرکت‌های کارگزاری را بررسی کرده و به دنبال بازخورد درباره آن‌ها می‌گردند. اگر سایت شما فهرست نشده باشد، معامله‌گران ممکن است آن را کم‌محبوب، غیرقابل اعتماد یا فقط یک کلاهبرداری بدانند.

مونتراسیون پلتفرم و درآمدها

بیشتر پلتفرم‌ها از طریق اسپردها و کمیسیون‌ها درآمد کسب می‌کنند. اسپرد تفاوت بین قیمت خرید و فروش است که به صورت پیپ محاسبه می‌شود. پیپ به تغییرات قیمت پایین‌ترین دارایی اشاره دارد – یک نقطه درصدی قیمت یا به سادگی یک نقطه درصدی.

برای مثال، اگر نرخ ارز جفت EUR/USD از 1.14009 به 1.4008 کاهش یابد، این تغییر یک نقطه خواهد بود. اگر قیمت یک ارز تنها با سه رقم اعشار نشان داده شود، پس رقم اعشار سوم همان نقطه قیمت است.

اسپردها می‌توانند ثابت و متغیر باشند. در مورد اسپردهای متغیر، اندازه آن‌ها معمولاً به نقدینگی بازار بستگی دارد – هر چه نقدینگی بیشتر باشد، اسپرد کمتر است. کمیسیون‌ها هزینه‌های تجاری هستند که از پیش تعیین شده و به حجم معاملات وابسته‌اند (هر چه حجم بیشتر باشد، کمیسیون کمتر است).

علاوه بر اسپردها و کمیسیون‌ها، برخی سایت‌ها نیز هزینه‌های اضافی مختلفی را تعیین می‌کنند. برای مثال، استفاده از نرم‌افزار برای تجارت، قیمت‌گذاری به صورت لحظه‌ای دارایی، در دسترس بودن اندیکاتورها و سایر عملکردها. برخی شرکت‌ها حتی فراتر می‌روند و هزینه‌هایی برای تماس با پشتیبانی، استفاده از حساب‌های اوراق بهادار یا هزینه‌های ثابت ماهانه تعیین می‌کنند.

تاریخچه تجارت فارکس

فارکس مخفف FOReign EXchange است. اصطلاح فارکس معمولاً برای اشاره به تبادل متقابل ارزهای قابل تبدیل آزاد استفاده می‌شود و نه به کل عملیات‌های تبادل ارزی. عملیات‌های فارکس می‌تواند شامل معاملات، حدس‌زنی، پوشش ریسک، تنظیم (مداخلات ارزی بانک‌های مرکزی) باشد.

تاریخچه فارکس از 15 اوت 1971 آغاز می‌شود، زمانی که رئیس‌جمهور ایالات متحده، ریچارد نیکسون، از لغو تبدیل آزاد دلار و طلا خبر داد. این اقدام سیستم نرخ‌های ثابت را از بین برد و اوج بحران سیستم پولی برتتون وودز پس از جنگ بود. این سیستم با سیستم پولی جامائیکا جایگزین شد، اصول آن در 16 مارس 1973 در جزیره جامائیکا با مشارکت 20 کشور پیشرفته غیر کمونیستی پایه‌گذاری شد. جوهر تغییرات عمدتاً سیاست آزادتر در مورد قیمت‌های طلا برای تعدادی از ارزها بود. اما این منجر به نوسانات اجتناب‌ناپذیر در نرخ‌های داخلی این ارزها شد. کمی بعد، در سال 1975، رئیس‌جمهور فرانسه، والری ژیسکارد دستان و صدراعظم آلمان، هلموت اشمیت، به سران سایر کشورهای پیشرفته غربی پیشنهاد کردند که در یک دایره غیررسمی و نزدیک به صورت رو در رو گفت‌وگو کنند. اولین اجلاس گروه 8 (در آن زمان تنها شش شرکت‌کننده) در رمبوئیله با مشارکت ایالات متحده، آلمان، فرانسه، ایتالیا و ژاپن برگزار شد (بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و ژاپن). بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و بریتانیا (کانادا در سال 1976 و روسیه در سال 1998 به این گروه پیوستند). یکی از موضوعات اصلی بحث، اصلاحات ساختاری در سیستم پولی بین‌المللی بود.

بازار ارز بین‌المللی (FOREX) در 8 ژانویه 1976 ظاهر شد، زمانی که در نشست وزرای کشورهای عضو صندوق بین‌المللی پول در کینگستون (جامائیکا)، توافق‌نامه جدیدی در مورد ساختار سیستم پولی بین‌المللی تصویب شد که به صورت اصلاحات در اساسنامه صندوق بین‌المللی پول درآمد. این سیستم جایگزین سیستم پولی برتتون وودز شد. از آن زمان به بعد، نرخ‌های شناور آزاد تنها روش برای تبادل ارزها شدند.

سیستم پولی جدید به طور کامل اصل تعیین قدرت خرید پول بر اساس ارزش معادل طلای آن را کنار گذاشت. پول کشورهای شرکت‌کننده در توافق دیگر محتوای رسمی طلا نداشت. تبادل به صورت آزاد در بازار با قیمت‌های آزاد انجام شد. این اصل بود که باعث ایجاد اصطلاح ارز قابل تبدیل آزاد شد (ارز قابل تبدیل آزاد).

واردکنندگان، صادرکنندگان و ساختارهای بانکی که به آن‌ها خدمت می‌کنند، مجبور به تبدیل شدن به شرکت‌کنندگان منظم در بازار ارز شدند، زیرا تغییرات در نرخ‌های ارز می‌تواند تأثیر مثبت یا منفی بر نتایج مالی آن‌ها داشته باشد.

بانک‌های مرکزی اکنون قادر به تأثیرگذاری بر نرخ‌های ارز ملی و تأثیر بر وضعیت اقتصادی کشور با استفاده از روش‌های بازار، نه تنها با روش‌های اداری هستند.

نرخ‌های ارزهای ملی با بیشترین نقدینگی بر اساس جستجوی بازار برای یافتن نقطه تعادل بین تقاضای کنونی و عرضه موجود شکل می‌گیرد و تغییرات در عرضه و تقاضا در بازار باعث جابجایی نرخ ارز به سمت یک یا دیگری می‌شود.

در سال‌های 2005-2006، حجم گردش روزانه در بازار FOREX بر اساس تخمین‌های مختلف، از 2 تا 4 تریلیون دلار متغیر بود. داده‌های دقیقی وجود ندارد، زیرا این بازار خارج از بورس است و نیازی به ثبت و انتشار الزامی داده‌های معاملاتی ندارد. بخشی از این حجم توسط معاملات حاشیه‌ای تأمین می‌شود، که تحت شرایط آن اجازه می‌دهد قراردادهایی برای مبالغ به مراتب بیشتر از سرمایه واقعی شرکت‌کننده معامله بسته شود. صرف نظر از ماهیت و هدف معاملات، حجم بزرگ روزانه یک بازار از نظر نقدینگی بسیار بالا است.

فارکس یک بازار بین‌المللی بین بانکی است. عملیات‌ها از طریق یک سیستم از مؤسسات انجام می‌شود: بانک‌های مرکزی، بانک‌های تجاری، بانک‌های سرمایه‌گذاری، کارگزاران و معامله‌گران، صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه، شرکت‌های چندملیتی و غیره. حجم یک قرارداد با تحویل واقعی ارز در روز دوم کاری (بازار اسپات) معمولاً حدود 5 میلیون دلار یا معادل آن است. هزینه یک پرداخت تبدیل از 60 تا 300 دلار متغیر است. علاوه بر این، شما باید هزینه‌ای تا 6,000 دلار در ماه برای یک ترمینال اطلاعات و معاملات بین بانکی بپردازید. به دلیل این شرایط، مقادیر کوچک پول در فارکس تبدیل نمی‌شوند. برای این منظور، ارزان‌تر است که به واسطه‌های مالی (بانک یا کارگزار ارز) مراجعه کنید که تبدیل را برای درصدی از مبلغ معامله انجام می‌دهند. با تعداد زیادی مشتری و سفارشات چندجهتی، واسطه‌ها همیشه نیازی به انجام تبدیل واقعی از طریق فارکس ندارند. اما آن‌ها همیشه کمیسیون‌های خود را از مشتریان دریافت می‌کنند. به دلیل اینکه تمام سفارشات مشتری به فارکس نمی‌رسد، واسطه‌ها می‌توانند کمیسیون‌هایی را به مشتریان ارائه دهند که به طور قابل توجهی کمتر از هزینه‌های عملیات مستقیم در فارکس است. در عین حال، اگر واسطه‌ها حذف شوند، هزینه تبدیل برای مشتری نهایی به طور اجتناب‌ناپذیری افزایش می‌یابد.

نقل‌قول‌های ارزی جاری برای تعداد زیادی از معاملات که لزوماً دسترسی مستقیم به فارکس ندارند، استفاده می‌شود. به عنوان مثال، تغییر در نرخ ارز یک ارز ملی توسط یک بانک دولتی، که مجبور است نسبت‌های نرخ ارز بین ارزهای خارجی را مطابق با نسبت‌های آن‌ها در فارکس حفظ کند، حتی اگر عرضه/تقاضای واقعی در داخل کشور مطابق با روندهای فارکس نباشد. به عنوان مثال، اگر در بازار داخلی عرضه یورو زیاد باشد، اما در عین حال در فارکس قیمت یورو در برابر دلار افزایش یابد، بانک مرکزی نیز مجبور به افزایش قیمت خواهد بود و نه کاهش آن تحت فشار عرضه اضافی.

مثال واضح دیگر، معاملات حاشیه‌ای حدس‌زنی ارزی است که به سمت تثبیت نقل‌قول‌های جاری فارکس متمایل است، اما از نظر شرایط، بدون تحویل واقعی انجام می‌شود. تقریباً تمام واسطه‌ها در بازار ارز خدمات تبدیل مستقیم به مشتریان را ارائه می‌دهند و همچنین معاملات حدس‌زنی با اهرم. در اکثر موارد، کمیسیون‌ها برای چنین عملیات‌هایی حتی کمتر از تبدیل مستقیم هستند، زیرا به دلیل ماهیت انبوه و کوتاه‌مدت معاملات، نیاز به بستن قراردادهای تحویل واقعی حتی کمتر پیش می‌آید. بسیار متداول است که کمیسیون‌ها به صورت اسپرد – تفاوت ثابت بین قیمت خرید یک ارز و قیمت فروش در همان لحظه زمانی – باشند. در اکثر موارد، زنجیره‌ای از چندین واسطه بین فارکس و حدس‌زننده ساخته می‌شود که هر کدام کمیسیون خاص خود را دریافت می‌کنند.

عملیات حاشیه‌ای می‌تواند (اما لزوماً منجر به) ظهور تقاضا یا عرضه واقعی در بازار ارز، به ویژه در کوتاه‌مدت، شود. اما آن‌ها روند کلی حرکت نرخ‌های ارز را شکل نمی‌دهند.

در رانیت، اصطلاح فارکس معمولاً برای اشاره به معاملات حدس‌زنی حاشیه‌ای از طریق بانک‌های تجاری یا مراکز معاملاتی استفاده می‌شود. اغلب، مراکز معاملاتی ثبت شده در روسیه یا اوکراین به دلیل خصوصیات قوانین ارزی و مالیاتی حق قانونی برای ارائه خدمات مالی ندارند. بنابراین، آن‌ها بر اساس مجوز شرط‌بندی فعالیت می‌کنند. در اکثر موارد، تفاوتی بین مفاهیم تبادل ارزی و تجارت حاشیه‌ای حتی در دوره‌های آموزشی نیز انجام نمی‌شود. وقتی از کلمه فارکس استفاده می‌شود، تقریباً همیشه به تجارت حاشیه‌ای اشاره دارد.

بسیار رایج است که دعوت به “پول درآوردن از طریق فارکس” را بشنوید. این دعوت از دوگانگی معنی اصطلاح “درآمد” استفاده می‌کند. از یک سو، این شغل با دستمزد توافق شده است. از سوی دیگر، این دریافت هر نوع درآمد، از جمله سود است. باید توجه داشت که تجارت حاشیه‌ای پیشنهادی، به معنی شغل با حقوق نیست. این نوعی کسب و کار با سرمایه اولیه خاص و ریسک‌های اجتناب‌ناپذیر است. می‌توانید در هر کتاب اقتصاد مطالعه کنید که کسب و کاری با نرخ بازده بالاتر همیشه خطرناک‌تر است. استفاده از اهرم منجر به افزایش سودآوری عملیات، افزایش سرعت افزایش سرمایه و همچنین افزایش چندبرابری ریسک ضرر می‌شود.

تجارت حاشیه‌ای به عنوان یک نوع کسب و کار ویژگی‌های خاصی دارد: نیاز به سرمایه اولیه زیاد ندارد؛ هیچ رئیس و زیردستی وجود ندارد؛ رقابت برای تأمین‌کنندگان و مصرف‌کنندگان وجود ندارد؛ عملیات مشابهی که نیاز به یادگیری تکنیک‌ها یا مهارت‌های جدید ندارند؛ سودآوری پتانسیل بسیار بالا همراه با ریسک بالا. این ویژگی‌ها تجارت حاشیه‌ای را برای شروع تجارت ارزی با سرمایه اولیه کوچک جذاب می‌کند.

بسیار آسان است که همه چیز را با چشمان خود ببینید و آن را در حساب‌های آموزشی با پول مجازی امتحان کنید. اما باید بسیار مراقب و منتقد “نتایج” به دست آمده باشید. چنین حساب‌هایی معمولاً برای 2-4 هفته “زنده” هستند. در این مدت، همیشه ممکن نیست که تمام وضعیت‌های ممکن در بازار را مشاهده کنید. اکثر مبتدیان فقط چیزی را می‌بینند که می‌خواهند ببینند – سهولت و سرعت افزایش سرمایه.

در عین حال، نباید فراموش کرد که هر کسب و کار همیشه حاوی احتمال سود تصادفی است. برای اینکه سود به طور منظم و مشروع به دست آید، باید هم به مشخصات نوع خاصی از کسب و کار و هم به قوانین اقتصادی به طور کلی تسلط داشته باشید. تنها زمانی که این قوانین و محدودیت‌ها رعایت شوند، تجارت ارزی با هر نوع تجارت حدس‌زنی دیگر از نظر سطح ریسک قابل مقایسه می‌شود، از جمله بازارهای سهام یا کالاها. اما سپس سودآوری آن به طور اجتناب‌ناپذیری به سطوح مشابه کاهش می‌یابد.

نتیجه‌گیری

هنگام ایجاد یک پلتفرم معاملاتی فارکس وبسایت، به یاد داشته باشید که این یک بازار با رقابت بسیار زیاد است. استراتژی بهینه برای شروع کسب و کار در این شرایط این است که از مقیاس کوچک شروع کنید و به تدریج گسترش یابید. بنابراین، می‌توانید با یک منطقه خاص (کشور) شروع کنید، در این قلمرو یک انحصار ایجاد کنید و سپس به بازارهای جهانی بروید. در مرحله آغازین، از افراط در مونتراسیون خودداری کنید. ایده‌آل این است که در سال اول راه‌اندازی، کمیسیون‌های شما حداقل باشد. با این حال، می‌توانید بازار را نه تنها با قیمت‌های پایین، بلکه با برجسته شدن در برابر رقبا نیز فتح کنید.

چگونه می‌توانم بروکر فارکس خود را راه‌اندازی کنم

راه‌اندازی بروکر فارکس خود یک ایده امیدوارکننده برای کارآفرینانی است که به دنبال ورود به دنیای در حال رشد تجارت ارز هستند. با این حال، این فرآیند نیاز به دانش عمیق بازار، درک الزامات نظارتی و سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجهی دارد. در این مقاله، راهنمای مرحله به مرحله‌ای را ارائه می‌دهیم تا به شما کمک کنیم جنبه‌های کلیدی راه‌اندازی یک بروکر فارکس را درک کنید.

مرحله 1: تحقیق بازار و برنامه‌ریزی

اولین مرحله در راه‌اندازی یک بروکر فارکس، تحقیق کامل بازار و ایجاد یک طرح تجاری دقیق است. لازم است روندهای فعلی صنعت را تحلیل کنید، مخاطبان هدف و رقبای خود را شناسایی کنید و استراتژی ورود به بازار را توسعه دهید. مهم است که به جنبه‌های زیر توجه کنید:

• انتخاب پایگاه مشتریان خود: تصمیم بگیرید که آیا به مشتریان خرده‌فروش، مشتریان نهادی یا هر دو سرویس خواهید داد.
• انواع پلتفرم‌های معاملاتی: تعیین کنید که کدام پلتفرم‌های معاملاتی را ارائه خواهید داد، مانند MetaTrader 4 یا 5، cTrader و دیگران.
• خدمات و محصولات: تعیین کنید که چه نوع خدمات تجاری و ارزش افزوده‌ای را ارائه خواهید داد.

مرحله 2: فرآیند قانونی و اخذ مجوز

برای فعالیت به عنوان یک بروکر فارکس، لازم است که مجوز مربوطه را دریافت کنید. فرآیند صدور مجوز و الزامات می‌تواند از حوزه قضایی به حوزه قضایی دیگر بسیار متفاوت باشد، بنابراین مهم است که کشوری را برای ثبت شرکت انتخاب کنید که به عوامل زیر توجه داشته باشید:

• محیط نظارتی: برخی کشورها مانند بریتانیا (FCA)، استرالیا (ASIC) و قبرس (CySEC) مجوزهای معتبر با مقررات سختگیرانه ارائه می‌دهند.
• سیاست مالیاتی: به سیاست مالیاتی کشور و مشوق‌های مالیاتی ممکن برای بروکرهای فارکس توجه کنید.
• هزینه و زمان اخذ مجوز: هزینه و زمان مورد نیاز برای دریافت مجوز را تخمین بزنید.

مرحله 3: انتخاب پلتفرم تکنولوژیک

پلتفرم تکنولوژیک عنصر کلیدی برای یک بروکر فارکس است. انتخاب پلتفرم کیفیت عملیات معاملاتی، سرعت اجرای سفارشات و راحتی کلی برای کاربران را تعیین می‌کند. لازم است که ارائه‌دهندگان نرم‌افزار قابل اعتماد را انتخاب کرده و سطح بالای امنیت عملیات‌های تجاری را تضمین کنید.

مرحله 4: اتصال به تأمین‌کنندگان نقدینگی

نقدینگی یک جنبه حیاتی برای بروکر فارکس است. لازم است که با بانک‌ها، مؤسسات مالی دیگر یا تأمین‌کنندگان نقدینگی همکاری کنید تا اطمینان حاصل کنید که مشتریان به یک مجموعه عمیق و پایدار از نقدینگی دسترسی دارند.

مرحله 5: بازاریابی و جذب مشتری

آخرین مرحله شامل توسعه و اجرای استراتژی بازاریابی است. لازم است که کانال‌های اصلی جذب مشتری را شناسایی کنید، مانند تبلیغات آنلاین، مشارکت در رویدادهای تخصصی، سئو و بازاریابی ایمیلی. همچنین مهم است که سیستم وفاداری را توسعه داده و شرایط رقابتی تجاری را ارائه کنید تا مشتریان را جذب و نگه‌دارید.

نتیجه‌گیری: راه‌اندازی بروکر فارکس خود نیازمند تلاش و سرمایه‌گذاری قابل توجهی است، اما با رویکرد صحیح و برنامه‌ریزی استراتژیک، می‌تواند به کسب و کاری سودآور و امیدوارکننده تبدیل شود. مهم است که استانداردهای بالای کیفیت خدمات و شفافیت را رعایت کنید تا اعتماد مشتریان را جلب کنید و در بازار به طور بلندمدت مستقر شوید.

ایجاد شرکت کارگزاری خود

در سال‌های اخیر، علاقه به بازارهای مالی به طور قابل توجهی افزایش یافته است و با آن نیاز به خدمات کارگزاری معتبر نیز افزایش یافته است. راه‌اندازی شرکت کارگزاری خود می‌تواند یک فعالیت سودآور و امیدوارکننده باشد، اما این فرآیند نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و رعایت تعدادی از قوانین قانونی و نظارتی دارد.

1. تعریف مدل کسب و کار

اولین قدم در راه‌اندازی یک شرکت کارگزاری، انتخاب مدل کسب و کار است. می‌تواند یک شرکت کارگزاری سنتی با خدمات کامل یا یک کارگزار تخفیف‌دار متمرکز بر سرمایه‌گذاران مستقل با کمیسیون‌های پایین باشد. مهم است که به وضوح مشخص کنید که چه ابزارهای مالی به مشتریان ارائه خواهد شد – سهام، اوراق قرضه، مشتقات یا ارزهای دیجیتال.

2. ثبت‌نام و اخذ مجوز

برای شروع فعالیت، یک شرکت کارگزاری باید تحت قوانین کشور در نظر گرفته شده ثبت‌نام شود. یک جنبه کلیدی دریافت مجوزهای مربوطه است. در اروپا، این اغلب شامل ثبت‌نام در کمیسیون اوراق بهادار و بورس محلی یا نهاد نظارتی مشابه است.

3. تأمین مالی

قوانین اکثر کشورها نیازمند حداقل سرمایه مجاز برای شروع فعالیت‌های کارگزاری هستند. این سرمایه برای تضمین ثبات مالی شرکت و حفاظت از منافع مشتریان ضروری است.

4. زیرساخت‌های فناوری

فعالیت‌های کارگزاری مدرن بدون یک پلتفرم فناوری قابل اعتماد غیرممکن است. این شامل پلتفرم‌های معاملاتی، سیستم‌های مدیریت ریسک، نرم‌افزارهای پردازش و ذخیره‌سازی داده‌ها می‌شود. مهم است که تأمین‌کنندگان قابل اعتماد راه‌حل‌های تکنولوژیک را انتخاب کرده و سطح بالای حفاظت از اطلاعات را تضمین کنید.

5. رعایت قوانین و مدیریت ریسک

شرکت‌های کارگزاری تحت نظارت سختگیرانه نهادهای نظارتی هستند. باید یک سیستم مؤثر کنترل داخلی و مدیریت ریسک توسعه و پیاده‌سازی شود. این شامل نظارت بر رعایت قوانین، حسابرسی و گزارش‌دهی منظم است.

6. بازاریابی و جذب مشتری

توسعه استراتژی بازاریابی و جذب مشتری جنبه‌ای حیاتی از موفقیت یک شرکت کارگزاری است. لازم است که مخاطب هدف را شناسایی کنید، پیشنهاداتی که شرکت را در بازار متمایز می‌کند، توسعه دهید و از کانال‌های مختلف ارتباطی برای ترویج آن‌ها استفاده کنید.

نتیجه‌گیری: راه‌اندازی یک شرکت کارگزاری نیازمند سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجه و آمادگی دقیق است. با این حال، با رویکرد صحیح و رعایت تمامی الزامات قانونی و نظارتی، می‌تواند پایه‌ای برای کسب و کاری موفق و سودآور باشد.

فرانشیز بروکر فارکس در پلتفرم CFD

فرانشیز بروکر فارکس یک فرصت منحصر به فرد برای کارآفرینان است تا با یک برند معتبر و یک پلتفرم معاملاتی اثبات شده وارد بازار مالی جهانی شوند. قراردادهای تفاوت (CFD) به ویژه محبوب هستند زیرا به معامله‌گران این امکان را می‌دهند که در تغییرات قیمت دارایی‌ها بدون نیاز به خرید آن‌ها حدس بزنند. در این مقاله، به جنبه‌های کلیدی راه‌اندازی و مدیریت یک فرانشیز بروکر فارکس در یک پلتفرم CFD می‌پردازیم.

1. انتخاب پیشنهاد فرانشیز

اولین قدم، انتخاب یک فرانشیزدهنده است. مهم است که شرکتی با شهرت خوب، یک پلتفرم معاملاتی پایدار و دامنه وسیعی از ابزارها را انتخاب کنید. علاوه بر این، باید به شرایط و ضوابط فرانشیز توجه کنید، از جمله اندازه سرمایه‌گذاری اولیه، پرداخت‌های ماهانه و پشتیبانی فنی و بازاریابی ارائه شده.

2. قانونی‌سازی و اخذ مجوز

برای فعالیت به عنوان یک بروکر فارکس، دریافت مجوز از نهاد نظارتی خدمات مالی ضروری است. بسته به منطقه، این ممکن است کمیسیون اوراق بهادار ملی، بانک مرکزی یا دیگر نهادهای مالی نظارتی باشد. اخذ مجوز یک فرآیند پیچیده است که نیاز به تهیه یک بسته بزرگ از مستندات و رعایت معیارهای خاص، از جمله کارکنان واجد شرایط و سرمایه‌گذاری کافی دارد.

3. یکپارچگی فناوری

بنیاد عملیات یک بروکر فارکس، پلتفرم معاملاتی آن است. یک فرانشیز معمولاً دسترسی به یک پلتفرم آماده را فراهم می‌کند که فرآیند راه‌اندازی را بسیار ساده‌تر می‌کند. باید اطمینان حاصل کنید که پلتفرم تمامی انواع CFD‌های ضروری را پشتیبانی کرده و دارای سطح بالای امنیت و قابلیت اطمینان است.

4. رعایت قوانین و مدیریت ریسک

مدیریت ریسک و رعایت مقررات جنبه‌های حیاتی کسب و کار یک بروکر فارکس است. فرانشیز باید پشتیبانی کامل از رعایت مقررات را ارائه دهد، از جمله آموزش منظم کارکنان و به‌روزرسانی رویه‌های داخلی بر اساس تغییرات قانونی.

5. بازاریابی و توسعه پایگاه مشتریان

جذب و نگه‌داری مشتریان مؤثر برای موفقیت یک شرکت کارگزاری حیاتی است. فرانشیزدهنده معمولاً مواد بازاریابی و استراتژی‌های تبلیغاتی را فراهم می‌کند، اما محلی‌سازی برای بازار خاص و تعامل فعال با مشتریان به عهده فرانشیزگیرنده است.

نتیجه‌گیری: فرانشیز بروکر فارکس در پلتفرم CFD می‌تواند راه‌حل سودآوری برای ورود به بازار مالی با حداقل ریسک‌ها باشد. با این حال، موفقیت به انتخاب فرانشیزدهنده مناسب، رعایت تمامی الزامات قانونی و نظارتی و مدیریت فعال پایگاه مشتریان و ریسک‌ها بستگی دارد.

راه‌اندازی بروکر فارکس خود

راه‌اندازی بروکر فارکس خود یک کار بزرگ است که نیاز به دانش عمیق از بازار مالی، رعایت دقیق الزامات قانونی و جذب مشتریان در محیطی با رقابت شدید دارد. این مقاله، نمایی دقیق از مراحل کلیدی راه‌اندازی یک شرکت کارگزاری فارکس را ارائه می‌دهد.

1. برنامه‌ریزی کسب و کار

اولین قدم، توسعه یک طرح تجاری است که باید شامل تحلیل بازار، شناسایی مخاطبان هدف، استراتژی‌های بازاریابی، بودجه پیش‌بینی شده و مدل‌های مالی باشد. مهم است که در نظر داشته باشید که یک بروکر فارکس باید خدمات یا شرایط منحصر به فردی ارائه دهد تا مشتریان را جذب و نگه‌دارد.

2. قانونی‌سازی و انتخاب حوزه قضائی

انتخاب حوزه قضائی صحیح برای تنظیم کسب و کار اهمیت زیادی دارد. برخی کشورها، مانند بریتانیا (FCA) یا استرالیا (ASIC)، به دلیل الزامات نظارتی سختگیرانه، سطح بالایی از اعتماد مشتری را ارائه می‌دهند. ثبت‌نام یک شرکت در حوزه قضائی منتخب شامل جمع‌آوری مستندات مورد نیاز و پیروی از قوانین محلی است.

3. اخذ مجوز

دریافت مجوز کارگزاری یکی از چالش‌برانگیزترین جنبه‌های شروع کار است. مجوز تایید می‌کند که بروکر قانونی است و به انجام معاملات فارکس به صورت قانونی اجازه می‌دهد. فرآیند اخذ مجوز شامل ارسال درخواست، اثبات قدرت مالی و حسابرسی سیستم‌های مدیریت ریسک است.

4. انتخاب پلتفرم معاملاتی

انتخاب یک پلتفرم معاملاتی قابل اعتماد برای موفقیت یک بروکر فارکس بسیار حیاتی است. پلتفرم باید برای کاربران شهودی، تمامی ابزارهای معاملاتی لازم را پشتیبانی کرده و سطح بالای امنیت را ارائه دهد. MetaTrader 4 و 5 از جمله محبوب‌ترین گزینه‌ها در میان بروکرهای فارکس هستند.

5. زیرساخت‌ها و پشتیبانی فناوری

برای اطمینان از عملکرد روان فعالیت‌های کارگزاری، لازم است که زیرساخت IT قابل اعتمادی را ایجاد کنید. این شامل سرورها، سیستم‌های پردازش داده‌ها، امنیت اطلاعات و ادغام با سیستم‌های پرداخت برای مدیریت تراکنش‌های مشتریان است.

6. رعایت قوانین و مدیریت ریسک

رعایت قوانین و مقررات در کشور فعالیت و در سطح بین‌المللی برای حفظ مجوز و شهرت ضروری است. مدیریت مؤثر ریسک به کاهش خسارات احتمالی از عملیات و تغییرات بازار کمک می‌کند.

7. بازاریابی و توسعه

توسعه و اجرای استراتژی بازاریابی برای جذب مشتریان جدید بسیار مهم است. استراتژی باید شامل تبلیغات آنلاین و آفلاین، پیشنهادات برای مشتریان جدید، منابع آموزشی برای معامله‌گران و حضور فعال در شبکه‌های اجتماعی باشد.

نتیجه‌گیری: راه‌اندازی بروکر فارکس خود نیازمند تلاش قابل توجه، سرمایه‌گذاری اولیه و رعایت دقیق الزامات قانونی است. با این حال، با رویکرد صحیح و زیرساخت‌های قابل اعتماد، می‌تواند به یک کسب و کار سودآور و بلندمدت در دنیای خدمات مالی تبدیل شود.

راه‌اندازی بروکر فارکس خود

راه‌اندازی بروکر فارکس خود یک فرآیند چندمرحله‌ای است که نیاز به دانش عمیق از بازار، رعایت دقیق الزامات قانونی و استراتژی مؤثر جذب مشتری دارد. این کسب‌وکار شامل ارائه خدمات معامله ارز در بازار بین‌المللی تبادل ارز است که آن را به ویژه برای کارآفرینانی که به دنبال فعالیت در مقیاس جهانی هستند، جذاب می‌کند. این مقاله مراحل کلیدی راه‌اندازی یک شرکت کارگزاری فارکس را ارائه می‌دهد.

1. تحقیق بازار و انتخاب مدل کسب و کار

اولین قدم در تأسیس یک بروکر فارکس، تحقیق کامل بازار و تعریف نیش بازار شما است. درک این موضوع که مشتریان هدف شما چه کسانی خواهند بود، چه محصولاتی را ارائه خواهید داد (فقط ارزها یا همچنین CFDها، فلزات، ارزهای دیجیتال و غیره)، و چه مزایای رقابتی می‌توانید ارائه دهید (اسپردهای پایین، پشتیبانی با کیفیت بالا، تکنولوژی‌های منحصر به فرد و غیره) اهمیت دارد.

2. ثبت‌نام شرکت و انتخاب حوزه قضائی

انتخاب حوزه قضائی بسیار حیاتی است، زیرا الزامات قانونی، بار مالیاتی و شهرت کلی کسب‌وکار را تعیین می‌کند. از جمله حوزه‌های قضائی محبوب برای بروکرهای فارکس می‌توان به بریتانیا (FCA)، قبرس (CySEC) و استرالیا (ASIC) اشاره کرد. ثبت‌نام شرکت در این کشورها به شما اجازه می‌دهد تا اعتماد مشتریان و شرکا را جلب کنید.

3. اخذ مجوز

اخذ مجوز نظارتی یکی از پیچیده‌ترین و زمان‌برترین مراحل است. برای فعالیت‌های کارگزاری قانونی به یک مجوز نیاز است که ممکن است نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجهی داشته باشد. این فرآیند شامل ارسال مستندات، تأیید سرمایه‌گذاری، گذراندن حسابرسی و گاهی اوقات مشارکت در صندوق‌های جبران خسارت یا بیمه سپرده‌ها است.

4. انتخاب و راه‌اندازی پلتفرم معاملاتی

برای شروع فعالیت، باید یک پلتفرم معاملاتی انتخاب کنید. MetaTrader 4 و MetaTrader 5 به دلیل عملکرد و قابلیت اطمینان خود، همچنان محبوب‌ترین‌ها در میان معامله‌گران هستند. پلتفرم باید به طور فنی با زیرساخت‌های داخلی شما، از جمله سیستم‌های مدیریت ریسک، CRM و اجرای خودکار معاملات، یکپارچه شود.

5. مدیریت ریسک و رعایت مقررات

استراتژی‌های مدیریت ریسک و کنترل‌های داخلی (رعایت مقررات) باید توسعه یافته و پیاده‌سازی شوند تا منافع مشتریان محافظت شده و الزامات قانونی رعایت شود. این شامل نظارت بر تراکنش‌های مشتریان، بررسی رعایت سیاست‌های ضدپول‌شویی (AML) و مدیریت ریسک عملیاتی است.

6. استراتژی بازاریابی و جذب مشتری

مرحله نهایی توسعه و اجرای استراتژی بازاریابی است. این باید شامل تبلیغ برند، جذب مشتریان جدید از طریق کانال‌های آنلاین و آفلاین، برگزاری برنامه‌های آموزشی و سمینارها، و همچنین استفاده فعال از شبکه‌های اجتماعی و برنامه‌های همکاری باشد.

نتیجه‌گیری: راه‌اندازی بروکر فارکس خود نیاز به تلاش و سرمایه‌گذاری قابل توجهی دارد، اما با رویکرد صحیح می‌تواند سودآوری بالا و توسعه پایدار کسب‌وکار را به همراه داشته باشد. مراحل اصلی شامل تحقیق بازار، ثبت‌نام و اخذ مجوز، آماده‌سازی فناوری، رعایت مقررات، مدیریت ریسک و بازاریابی است.

چگونه شرکت کارگزاری فارکس را راه‌اندازی کنیم

راه‌اندازی یک شرکت کارگزاری فارکس یک فعالیت امیدوارکننده اما پیچیده است که نیاز به برنامه‌ریزی دقیق، رعایت مقررات و رویکرد استراتژیک در مدیریت و بازاریابی دارد. این مقاله مراحل کلیدی راه‌اندازی یک شرکت کارگزاری فارکس را شرح می‌دهد.

1. تعریف مدل کسب و کار

اولین قدم در راه‌اندازی یک بروکر فارکس، انتخاب مدل کسب و کار است. باید تصمیم بگیرید که آیا به ارائه کارگزاری ECN، تبدیل شدن به بازارساز یا انتخاب مدل هیبریدی خواهید پرداخت. هر یک از این گزینه‌ها ویژگی‌ها، ریسک‌ها و نیازهای سرمایه‌گذاری خاص خود را دارند.

2. انتخاب حوزه قضائی و ثبت‌نام شرکت

انتخاب حوزه قضائی برای مقررات و سیاست مالیاتی حیاتی است. برخی از حوزه‌های قضائی محبوب شامل بریتانیا (FCA)، قبرس (CySEC) و استرالیا (ASIC) هستند. شما نیاز به ثبت شرکت، دریافت شماره مالیاتی و آماده‌سازی مستندات شرکتی لازم خواهید داشت.

3. اخذ مجوز

عملیات قانونی در بازار فارکس بدون مجوز امکان‌پذیر نیست. فرآیند اخذ مجوز شامل اثبات قدرت مالی، تجربه تیم مدیریتی و پایداری برنامه کسب‌وکار شما است. این می‌تواند زمان زیادی ببرد و نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی داشته باشد.

4. توسعه زیرساخت‌ها

پلتفرم معاملاتی قلب یک شرکت کارگزاری فارکس است. پلتفرم‌های محبوب مانند MetaTrader 4 و 5 گزینه‌های گسترده‌ای برای معامله‌گران و کارگزاران ارائه می‌دهند. همچنین باید زیرساخت‌های پشتیبان از جمله سیستم‌های CRM، سرورها و سیستم‌های امنیتی را توسعه دهید.

5. مدیریت ریسک و رعایت مقررات

مدیریت مؤثر ریسک و رعایت مقررات برای حفظ مجوز و اعتماد مشتریان ضروری است. باید سیاست‌ها و رویه‌های مدیریت ریسک را توسعه داده و از رعایت الزامات ضدپول‌شویی (AML) و شناسایی مشتری (KYC) اطمینان حاصل کنید.

6. راه‌اندازی عملیات و بازاریابی

قبل از راه‌اندازی عملیات، مهم است که تست‌های گسترده‌ای از تمامی سیستم‌ها و رویه‌ها انجام دهید. پس از راه‌اندازی، یکی از جنبه‌های کلیدی موفقیت، استراتژی بازاریابی برای جذب و نگه‌داری مشتریان خواهد بود. استراتژی‌های مؤثر شامل سئو، بازاریابی محتوایی، برنامه‌های همکاری و کمپین‌های تبلیغاتی است.

7. توسعه مستمر و گسترش

یک بروکر فارکس باید به طور مداوم با تغییرات بازار، تغییرات نظارتی و نیازهای مشتریان سازگار شود. گسترش کسب‌وکار ممکن است شامل افزودن محصولات جدید، ورود به مناطق جدید و به‌روزرسانی فناوری به طور مداوم باشد.

نتیجه‌گیری: باز کردن شرکت کارگزاری فارکس خود نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه جدی، دانش عمیق از بازار و توانایی مدیریت ریسک‌ها دارد. با این حال، اگر تمامی مراحل با موفقیت انجام شوند، این تلاش می‌تواند به یک کسب‌وکار سودآور و پایدار تبدیل شود که خدمات مالی را در سطح بین‌المللی ارائه می‌دهد.

قبل از راه‌اندازی بروکر آنلاین فارکس خود، وکلا از Regulated United Europe توصیه می‌کنند که به دقت با قوانین فعلی کشور مورد نظر که پروژه شما در آن راه‌اندازی خواهد شد، آشنا شوید، مجوز فارکس را دریافت کنید و تنها پس از آن شروع به پذیرش سپرده‌ها از معامله‌گران نمایید.

همچنین، وکلا از Regulated United Europe خدمات حقوقی برای دریافت مجوز کریپتو در اروپا ارائه می‌دهند.